Kilka dni temu ja się wdawszy na Salonie w dyskutację w temacie miłości, która jest jak wiadomo rzeczą najważniejszą w życiu człowieczym i refleksjonistyczność mnie naszła w temacie ile jest różnego rodzaju owej miłości, a także samo jak różnie jest ona postrzegana przez tego i owego co ma swoje potem konsekwencje, na ten przykład gdy się kto decydując na małżeństwo, co skutkując związaniem się z drugim człowiekiem.
I tak w ten deseń filozoficzne mnie naszły rozważania, czy jeśli ja jestem w związku to nie jestem w jakiś sposób związana i życie moje nie stając się ograniczonym, albowiem od momentu owego związania, wszelakich życiowych decyzji ja nie mogę podejmować sama? Na ten przykład nie mogę spać do południa, bo by było wypadało razem zjeść śniadanie. Względem zaś, że ja spać do południa bardzo lubię, tak już ów związek by był mą osobę ograniczał nieprzyjemnie i zastanawiać ja się zaczęłam w temacie, czy kiedy bym się była plecami odwróciła z nieprzyjemnym mruknięciem wnerwionego niedźwiedzia, odmawiając zjedzenia śniadania, to czy byłoby to z mej strony zachowaniem egoistycznym? A jeśli to zmuszanie kogo do jedzenia śniadania jest egoizmem?
Wydaje się zatem wobec powyższego, że sztuka życiowych wyborów jest w ten deseń niezwykle ciężką sprawą i pewnikiem dlatego Boscy Alchemicy wymyśliwszy narkotyk pod nazwą Miłość, sprytnie szprycując tego i owego za pomocą strzały posłanej z łuku. Pada więc takowy delikwent jak gromem rażony, co anglojęzyczni bardzo trafnie określając "upadkiem w miłość" i nic nie jest już tak jak przedtem było, albowiem będąc na tak zwanym haju popełnia człowiek takowe rzeczy, o których się nawet i filozofom nie śniło.
Jak jednakowoż się wyraził jeden Filozoficzny Mądrala, jedyną stałą rzeczą w życiu jest zmiana i także samo miłość prawom owym podlega, dlatego ja będąc osobiście zwolenniczką przeczekania w kwestiach deklaracji jedzenia wspólnego śniadania tylko dlatego, że jestem pod wpływem narkotyku. Oczywista, przyjemnie jest być zakochanym i uczucie owo mnie obcym nie będąc, lecz w kolejności pierwszej ja w sobie samej jestem zakochana, albowiem ludzie przychodzą i odchodzą, podlegając swym przemianom, a człowiek z samym sobą jest od początku do końca związany na wieki wieków i tego akurat zmienić się nie da.
Powraca natenczas znów kwestia egoizmu i zapewne ten czy ów sobie zadając pytanie czy ja zdolna do miłości jestem względem bliźniego na tyle, aby pójść na ustępstwo i rano z nim zjeść śniadanie? Otóż mogę, ale tylko wtenczas gdy jest to moim wyborem, gdyż umiłowaną w sobie będąc i asertywną, nie poddając się sugestacjom nikogo, poza własną intuicją.
Intuicja bowiem jest w ten deseń podszeptem Anioła Stróża w kwestiach wyborów człowieczych i pomaga podejmować jedynie słuszne decyzje. Tylko od nas zależy czy chcemy jej posłuchać, czy owe decyzje podejmować będąc na haju narkotycznym.
Komentarze