Zniszczona przez Niemców w 1939 roku figura Pana Jezusa - wielka, pięciometrowa - została właśnie zrekonstruowana i za tydzień ma uroczyście powrócić do naszego miasta. Tam, gdzie stała przed wojną jako główny element Pomnika Wdzięczności, wystawionego w podzięca za odzyskaną Niepodległość. Tam, gdzie odwiedzający Poznań Wielkopolanie chętnie się fotografowali (załączam jedno z takich rodzinnych zdjęć - u stóp Pana Jezusa dwie ciotki mojej Mamy: Salomea Kapczyńska i Halina Koczorska z małymi Koczorskimi oraz siostrzeńcem i siostrzenicą ciotek, Stachowskimi).
Nasz Arcybiskup - ks. Stanisław Gądecki - wzywa do godnego powitania monumentu, który zostanie uroczyście wprowadzony do miasta w niedzielę 31 maja. Zwieńczeniem uroczystości będzie nabożeństwo na Placu Mickiewicza o godzinie 17.00.
Niestety - powrót Pana Jezusa tamże jest tylko tymczasowy, w ramach wystawy upamiętniającej - na miesiąc. Później (w nieokreślonej przyszłości) figura ma otrzymać inną godną lokalizację, wraz z pełną rekonstrukcją Pomnika. Pierwotne miejsce na placu jest już bowiem "zajęte" przez monumenty Adama Mickiewicza i przez Poznańskie Krzyże - czyli pomnik Poznańskiego Czerwca '56. Nie da się tam zatem odtworzyć całego wielkiego Pomnika Wdzięczości. Ale kto wie - może sama figura mogłaby tam już zostać?
Tego właśnie boi się lewica. I już straszy, że Pan Jezus zostanie na placu na zawsze, podczas gdy teoretycznie powinien po miesiącu zniknąć. Przywoływana jest historia Krzyża przed pałacem prezydenckim w Warszawie i zapowiadana jej poznańska powtórka. Dlatego powrót Pana Jezusa wywołuje lewe sprzeciwy - są też jakieś dziwne trudności z formalnościami, mimo że Rada Miasta przegłosowała zgodę (część lewicy zapomniała przyjść na posiedzenie... i udało się).
Ciekaw jestem, do jakiej rzeczywistości powróci za tydzień Pan Jezus. Dołączam się do apelu o modlitewne wsparcie. I o to, żeby pozostał na stałe.
Inne tematy w dziale Kultura
