Bartłomieju! Dzieciaku! W co się wplątałeś?

Z niepokojem patrzę dzisiaj z innego wymiaru na to, co się dzieje w mojej ziemskiej ojczyźnie. W trudnych czasach, które kiedyś opisałem, Polska stanęła wobec najpoważniejszych zagrożeń ze strony wrogów zewnętrznych, ale nie pominąłem w tym opisie zdradzieckich postaw tych, którzy jako obywatele Rzeczypospolitej sprzymierzyli się z wrogami. Widzę, że dzisiaj również zagrożenia są poważne, tym bardziej, że grono zdrajców znacznie się poszerzyło. Z wielkim bólem patrzę Bartłomieju na twoje postępowanie. Nie rozumiem, dlaczego stajesz tak haniebnie po stronie naszych wrogów i z wielką troską czekam na chwilę, w której zrozumiesz swój błąd, by stać się Babiniczem.
Wiesz Bartłomieju jak wiele pracy i starań włożyłem, by służyć Polsce, pokrzepiać serca Polaków, rysować sylwetki bohaterów wartych naśladowania, czy uświadamiać Polakom obowiązki wobec Ojczyzny. Także wiesz, jak pięknie Naród docenił ten mój wysiłek, a nasze rodowe nazwisko zajaśniało blaskiem powszechnego uznania. Dlaczego ty rzucasz tak haniebny cień na nasze nazwisko? Nie potrafię tego pojąć. Kto cię usidlił? W co ty się wplątałeś? Kto prowadzi cię na smyczy i wymusza twoje niegodne czyny? Opamiętaj się! Nigdy nie jest za późno na opamiętanie i wyzwolenie!
Z tą nadzieją przywołuję dla ciebie słowa Onufrego Zagłoby:
„Nie masz takowych terminów, z których by się viribus unitis, przy boskich auxiliach podnieść nie można”

                Henryk