Próg wyborczy

(...)

wrażliwość
to pominięty
w nas człowiek

/Andrzej Ballo/

Kilka słów, krótki ciąg liter i wystarczy.

Tak bardzo wystarczy.

Niech tylko wywąchają twoją wrażliwość - ich wzrok lokuje się zawsze ponad twoją głową, nawet gdy jesteś wyższy.

Wrażliwość amputuje ciebie z ciebie.

Twoje oręże z dymu, godność skroplona - zostaje jedynie potencjalna, jakże iluzorycznie łatwa - przydatność.

Andrzej wie o czym napisał - tak starannie oddzielając strofy od swego -  spoza kartki -  bytu. Bytu bardzo szorstkiego, często wulgarnego wręcz.

Pomimo tego po mistrzowsku uzasadnił - dlaczego tak.

Bo wie..

Ja też wiem...

Ale mężczyznom trudniej istnieć z kapitałem swej wrażliwości.

Sporo mężczyzn preparuje produkt podobny do wrażliwości - choćby na potrzeby tańca godowego.

Jednak w niczym tak karykaturalnie nie wypada jak w tej wersji z tombaku pozy.

Naprawdę wrażliwy mężczyzna wie, że ten jego kapitał to nie gadżet.

To rodzaj cichego kanału - którym on tajemnie doświadcza, i przez który czasem udaje się do niego dotrzeć, jego tabu duszy..

Gdyby zapytać mężczyznę o jego wrażliwość  - rozejrzy się wokół, bo nie może być przecież właściwym adresatem takiego pytania.

Wrażliwość jako asumpt do pominięcia.

To zła, choć szalenie prawdziwa wiadomość.

Dobra jest taka, że wierni takiej pragmatyce zostawiają przestrzeń na najlepsze z najlepszych Istnień.

Why?

Bo od wrażliwości dopiero zaczyna się człowiek...