"Stań się lepszym człowiekiem. I zanim poznasz kogoś upewnij się, że znasz siebie i że nie będziesz chciał być taki jak on chce, ale będziesz sobą." Gabriel García Márquez
Jakże wielu jest tych, którzy trzymają w szafie lateksowy kostium samych siebie.
Polują, rozpychają się, by ofiarę wbić w pojmowanie samego siebie. Nawet kosmyk włosów nie może manifestować odrębność złapanych, ich DNA. Upchnie niesforne włosy drugiego pod materię lateksu, albo prościej - utnie to co wystaje, poza jego miarę.
Lateks - bez pamięci o otworach, by można było oddychać.
Kłusownictwo na krótką metę - 'lala" wywrotna, nie chce stać, uduszenie - to krótki proces.
Ten rodzaj kłusownictwa ma pewną tendencję, im bardziej ktoś się różni, tym smakowitszym jest kęskiem.
Trzeba połamać mu nogi, by wzrost do oprawcy pasował, wypchać policzki skarpetami, by ów inny analogicznie seplenił jak jego nowy pan.
Często kłusownik ma pomagierów. A jeszcze częściej pomagier jest przeflancowaną ofiarą, bez pamięci o wyciętej indywidualności. Tacy są najpilniejsi, najbardziej oddani. Do czasu, bo też się uduszą...
Gabriel García Márquez nie myli się. Nie jesteśmy gotowi na drugiego człowieka zanim sami nie staniemy się ludzcy, przepracowani w najlepszym tego słowa rozumieniu.
Rozejrzyj się i spójrz kto chce cię wyciosać na swoją modłę, kto nie wybaczy tobie ciebie.
Kto chce cię ewentualnie kochać, ale w lateksie ze swą facjatą.
A jeśli jesteś AUTORSKI, masz pomysł na siebie, twój zapach nie zlewa się z tłumem - bądź przygotowany na szwadron kłusowników. I ich bezwolne cienie.
"Ja widzę Twoje dłonie trzymające te kartki, listy. Nie muszę widzieć Twoich oczu, by wiedzieć co czujesz."
W tych słowach jest zawarty nie tylko hołd dla świata nie swojego, dla egzotyki czucia innej osoby, ale i brak raniącego dłuta, by ciosać wg egoistycznej linii uzyskania czegoś dla siebie.
Gotowość na suwerenność drugiego człowieka...
Inne tematy w dziale Rozmaitości
