NAWYK

"Nawyk nie okazywania swoich uczuć jest tak silny, że stał się instynktem". G. George Orwell

Staccato alfabetu morsa niech więc wyprowadzi myśl, Braille'm niech splecie ciszę z dotykiem...

Skażony instynkt zdumiony banicją - już zamarł...

I tylko rozum nam jeszcze zostaje.

Wyśmiany, wykpiony w miłości dziejach, ale i on ma coś do powiedzenia...

Zasymiluj, odrzuć - on i tak zostanie.

Zachrypłym od zlekcewagi wielu głosem.... coś powie.

Nawyk rozumu na inne okazje.

Porwany na drinka uczuć - cichy toast wzniesie...

Za sens w miłości właśnie nobilitowany...

Instynkt wystrzelał się nasieniem w przypadku chwili.

Gdzieś indziej - spłynął po zawstydzonym udzie...kobiecej negacji...

No i ten rozum z niemodnym cigaretem w ustach, ale brwią młodzieńczo wciąż uniesioną.

Niby zdumiony - nie zna pa na parkiecie doznań...ale wybiera coraz to lepszą ścieżkę dźwiękową.

Odrzuca frak nawyku, dla komfortu tych dwojga...

Na pytania co dalej - tajemniczo suszy kielonka...

Instynkt obietnice przemielił na fast-food.

Rozum niespieszenie blat baru studiuje...

- Chroń siebie - wreszcie mówi. - Na okazaniu - że to ty...

Nikt inny...