Swego czasu napisałem artykuł M jak Mobbing. Zainteresował się nim portal Solidarnościowy 10 Milionów. I jakżeby inaczej. Kto jak nie wolne związki zawodowe powinny solidarnie bronić pracowników, ludzi pracy, proletariuszy przed przekleństwem mobbingu, draństwa i masakry, dodam, wiem jak się to je bo widziałem, sprawdziłem, odczułem. Zauważę nieśmiało, że gdy jesteś mobbowany: nie znajdujesz przyjaciół, koleżanek, kolegów, sojuszników - nagle działa swoisty nowiczok i wszystkie, zwane wyższymi zachowania i inne empatie otoczenia wymierają, zostajesz tylko ty i twoi prześladowcy, czyli mobberzy, oraz ich narzędzia, patrz: twoi mobbowany człowieku - współpracownicy niemi naonczas i wyciszeni...Masakra. A jeszcze zorganizują, niby tak z troski o ciebie kurs: Mobbing w pracy, a ty obowiązkowo bierzesz w nim udział, a gdy podpisujesz listę udziału czujesz na sobie wbity w ciebie wzrok twojego oberprześladowcy. Ale jaja - uśmiałaby się znana wszem i wobec była minister od spraw związanych z pracą, teraz persona grata w Brukseli I jeszcze inne działania oraz zachowania z praktyki, z dotyku rzeczywistości można opisać, ale może szkoda słów i zamiast obligatoryjnie urządzać kursy o mobbingu - trzeba zacząć M jak Mobbingiem skutecznie walczyć, skutecznie - to znaczy, przestać teoretyzować i wziąć się za praktykę, bo mobbowani są tak zastraszonymi jednostkami osobowymi, że sami, opuszczeni przez, hasłowo napiszę: solidarność - niezależnie i samorządnie nie dadzą rady.
Przypomnę: zgodnie z art. 94 kodeksu pracy, mobbing to „działania lub zachowania dotyczące pracownika lub skierowane przeciwko pracownikowi, polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub zastraszaniu pracownika, wywołujące u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej, powodujące lub mające na celu poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolowanie go lub wyeliminowanie z zespołu współpracowników”.
I tak mobberami ( prześladowcami) mogą być twoi, proletariuszu wszystkich krajów, przełożeni i współpracownicy, którym spodoba się z rozmaitych powodów niszczyć ciebie poprzez czynienie następujących niegodziwości: złośliwości i wyzwiska i obraźliwe gesty, grozby, izolowanie, lekceważenie, a także ignorowanie wobec innych, ośmieszanie i zlecanie bezsensownych czynności i inne. Przeżyj to raz. Ty taki mały, mały będziesz. I Herkules dupa, kiedy mobberów ( chociaż jeden) lub wielka kupa etc.
Zdarzyło się w zakładzie pracy, że jeden z efektywnie działających roboli intelektualnych wpadł jak insekt w oko przełożonemu bardzo. Mobbowano go zatem i wymyślono, ponieważ miał spore osiągnięcia na swoim indywidualnym odcinku pracy, stworzenie dwóch równorzędnych stanowisk, które obsadzono osobami, mówiąc krótko: bardzo nieodpowiednimi na nieodpowiednich miejscach. Wprowadziło to ogromny zamęt kompetencyjno - organizacyjny, w pył poszły wszelkie wypracowane do tej pory dobrodziejstwa, zaś dwie nowe osoby stały się głównymi oskarżycielami mobbowanego o złą pracę, nie pojmując na czym ona polega, a nawet swego czasu kazano mu w ramach sanacyjnych, jemu entelygentowi, na oczach innych pracowników wykonywanie prac porządkowych, czyli samodzielne sprzątanie centralnego placu, bo przecież żadna praca nie hańbi. Ale...M jak Mobbing
Ciągle słyszę, że bezrobocie w Polsce spada. To znowu wzrasta. I ponownie spada. Jak jabłko od jabłoni - na przestrzeni wielu lat. Zwykle wiążą się te dane z socjotechnicznymi gierkami politycznymi (czyt. partyjnymi), bo przecież o Polsce mało kto, urzędnik państwowy, czy działacz partyjny, tak poważnie, z sercem, nie myśli. Kiedyś krzyczano(PRL): "Naród z partią, partia z narodem!" albo "Program partii programem narodu"! Tyle tylko, że partia nie miała programu, a naród nie znał programu partii, którego nie było. Na koniec trąbiono w mediach masowych i pisano na plakatach odkrywcze hasło - informację: "Polska jest jedna". Kto by pomyślał. Niewiarygodne.
Jeżeli przyjrzymy się polskiemu teatrowi politycznemu, to zauważymy, że wiele się nie zmieniło w umiłowaniu własnych partii (kiedyś jednej) i w przyjęciu ich absolutnej nadrzędności, wyższości i dobra nad państwowym, narodowym interesem. Oj, zapędziłem się. Miało być o niewolnictwie. Wracam do tematu. Chociaż wiąże się on zarówno z bezrobociem, jak i gierkami partyjnymi. Zastanawia mnie dlaczego w naszym ukochanym kraju (wyznaję zasadę, że o Polsce nie można źle mówić, tylko o ludziach, którzy szarogęszą się, topią Ojczyznę w prywacie)...
Zastanawia mnie dlaczego prawie wcale nie mówi się o mobbingu, czyli nękaniu pracowników w ściśle określonym celu... Mój znajomy dostał umowę o pracę na trzy miesiące, ale nie otrzymał zakresu obowiązków. Wykorzystywano go więc w sposób wyrafinowany, despotyczny i bezwzględny. Upokarzany był niemiłosiernie wobec całej kadry. Przemyślnie i z "fantazją". Jego poczucie własnej wartości spadło do zera. Z czasem osiągnęło poziom mniejszy od zera. Skończyło się to głęboką depresją.
Inny/a (celowo piszę ukrywając nazwy firm i nazwiska mobbingowych drani i ich ofiar) także nie otrzymał/a zakresu obowiązków, a do klitki, którą owej mobbingowanej osobie przydzielono, cichcem i w sposób tajny wniesiono sterty śmieci, stare krzesła, cuchnące ubrania robocze ze starymi butami na szczycie góry odpadów. Dlaczego to zrobiono? Dlaczego ten człowiek głodny pracy musiał robić swoje w takim otoczeniu i smrodzie nikt nie odpowiedział. Na pytania nie dawano odpowiedzi. No, powinien odejść, bo potraktowano go jak śmiecia! Powinien! Musiał jednak pracować, bo trzeba żyć i zerowe miał ów człowiek szanse na znalezienie zatrudnienia w innym miejscu. Topienie Ojczyzny w prywacie. Znam takich przypadków, rozmaitych w mechanizmie mobbingowania - wiele. A notuję sobie. Gdy słyszę opowieści mobbingowanych wierzyć mi się nie chce, że człowiek (grupa osób) może zgotować drugiemu człowiekowi - żądnemu tylko - aż - pracy takie piekło na ziemi.
W mobbingu jest: upadlanie, poniżanie, kopanie leżącego, kopanie pod nim wilczych dołów, wykorzystywanie seksualne (dziewczęta i panie), szantaż słowny, sadyzm... i wielka cisza wykorzystywanych z rozmaitych powodów ludzi chcących być klasą robotniczą... I prędzej odbiorą sobie życie niż odejdą mimo prześladowań. To co słyszałem od bardzo wielu osób, to wykorzystywanie i szmacenie człowieka, którego nie znajdziemy w krajach obleśnego, prawdziwego kapitalizmu i ociekającej zgnilizną burżuazji. Incydenty - tak. Jednak związki zawodowe i system prawny wyeliminowały w sposób skuteczny, odstraszyły na wiele lat antypracodawców (mobberów) od praktyki mobbingowania.
Mobbingowani: proletariuszki i proletariusze polscy łączcie się. Powstań ludu wyklęty... W Szczebrzeszynie i w Szczecinie. W Warszawie i w Mławie... We Wrocławiu, Inowrocławiu... Związki zawodowe powstańcie ze stanu uśpienia, bo mam wrażenie, że was nie ma. Nie ma tarczy człowieka pracy. Nie ma solidarności. Tak po prostu nie może być. Jeżeli "Człowiek, to brzmi dumnie" to naród ma być "programem" wszystkich partii, a nie partie napuszone i agresywne - "programem" narodu. Wiem, wy mówicie, że nikt nie uwierzy, iż takie rzeczy dzieją się w Polsce. Tuż obok nas... I mimo, że jak odkryto w peerelowskiej propagandzie: "Polska jest jedna", dla wszystkich - niewolnictwo (jest także) w niej.
Wiem, że w tym tekście czasami przenikają się pozornie odległe sprawy. Ale tylko pozornie. To niestety polski real. Nie mylić z rajem.
