Monika Szwaja -monikaszwaja.pl
Monika Szwaja -monikaszwaja.pl
LechGalicki LechGalicki
215
BLOG

Monika Szwaja w Domu Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej-wspomnienie

LechGalicki LechGalicki Literatura Obserwuj temat Obserwuj notkę 0

 image                                  image             

 Wspomnienie - 26 marca 2015                                                                    
   Jak podaje Internetowa Encyklopedia Szczecin:*: Monika Szwaja urodziła się 12 grudnia 1949 roku w Krobielewku (pow. skwierzyński). W 1967 roku ukończyła V Liceum Ogólnokształcące w Szczecinie. Studiowała polonistykę na UAM w Poznaniu. W 1967 roku związała się z Ośrodkiem Telewizyjnym w Szczecinie. Przechodziła tam różne stopnie kariery zawodowej. Pracowała m.in w laboratorium telewizyjnym, potem była asystentką reżysera montażu, dysponentem, inspektorem programu, reporterką Kroniki. W redakcji publicystyki zrealizowała kilkaset autorskich programów i filmów dokumentalnych. Współpracowała również z warszawską redakcją reportażu i dokumentu TVP. Po wprowadzeniu stanu wojennego została zwolniona z Telewizji. Wyjechała w Karkonosze, gdzie w miejscowości Podgórzyn przez dwa lata pracowała jako nauczycielka języka polskiego i historii. Przez kolejnych sześć lat uczyła w szkołach szczecińskich. Do Telewizji powróciła w 1989 roku. Pracę w szczecińskim Ośrodku TVP zakończyła na stanowisku komentatora. Od 2002 roku zajmuje się wyłącznie pisaniem książek, z których wszystkie stały się prawdziwymi bestsellerami. Pisarka znana jest głównie jako autorka bestsellerowych dzieł, czytanych zwłaszcza przez kobiety. Sprzedały się w milionowym nakładzie.Niektóre z nich miały kilka wydań. Akcja większości z książek rozgrywa się w Szczecinie....* Prowadzi także własne wydawnictwo SOL, w którym publikowane są książki w czterech seriach: „Monika Szwaja”, „Monika Szwaja poleca”, „Dla Eli”, „Autorska”. W 2004 roku pisarka została wyróżniona honorowym tytułem Ambasador Szczecina. Syn Wawrzyniec (urodzony w roku 1984) pracuje jako dźwiękowiec w rozgłośni Polskiego Radia w Szczecinie”. 20 marca 2015 roku, o godzinie 14.00 powitano Panią Monikę Szwaję w Domowej Kawiarence dosłownie śpiewająco, ponieważ Chór „ Srebrna Młodość” dedykował „ Gościowi w Domu” wykonywaną na powitanie piosenkę „ Zakochałam się w Szczecinie” *, która jest uznana przez społeczność  DPS ”Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej”, ul. Eugeniusza Romera 21 – 29 w Szczecinie za piosenkę reprezentacyjną Domu. Pisarkę, autorkę wielu bestsellerów, np. Artystka wędrowna , Dom na klifie, Powtórka z morderstwa, Klub mało używanych dziewic, Zupa z ryby fugu, czy też Anioł w kapeluszu oraz wielu innych powitała słowem  zastępca dyrektora DPS”DKiPZS”. Na spotkanie przybyło wielu mieszkańców  Domu, niektórzy z egzemplarzami książek autorstwa pani Moniki Szwai, a każdy z nich otrzymał upragniony wpis Autorki. Spotkanie było niezwykle ciekawe, ponieważ” Gość w Domu ” – człowiek ( niezwykle lekkiego) pióra a zarazem dziennikarka telewizyjna - okazywała słuchaczom wiele sympatii, bardzo szczerze i ze swadą ( prowadzący spotkanie – Lech Galicki ) opowiadała zebranym o swoim życiu, specyfice pracy w TVP, pisarskich dylematach i radościach, a także prywatnych zainteresowaniach ( rejsy morskimi statkami, szczególnie „ Darem Młodzieży”, łodziami podwodnymi, awiacja, przyroda etc) i rozmaitymi, oryginalnymi pasjami. Prośby zebranych o wyjaśnienie tajemnic prywatnego: radiowego, telewizyjnego i pisarskiego warsztatu,  została uwzględniona. Prowadzący spotkanie mógł zapytać i uzyskał odpowiedzi na każde, nawet tzw. trudne pytanie. Uznano, że to spotkanie „ Gość w Domu ” należy do tzw. hitów nad hitami. Pani Monika Szwaja została obdarowana pięknym upominkiem wykonanym w pracowni terapeutycznej  oraz stosownym dyplomem dziękczynnym. Jeszcze Chór zaśpiewał piosenkę „ Sailing”, jeszcze ostatnie zdjęcia z pisarką, na pamiątkę i na koniec, zapewnienie, że autorka znakomitych książek będzie gościem tegorocznego Przeglądu Piosenek Żeglarskich DPS – ów organizowanego systematycznie przez  Dom. Będzie pięknie. Niech żyją pisarze, żeglarze i czytelnicy ciekawych książek.)
image

Monika Szwaja zmarła 22 listopada 2015r. w Szczecinie.


Twórczość: 

Jestem nudziarą (2003, Warszawa, wyd. Prószyński i S-ka, ​ISBN 83-7337-416-7​),Stateczna i postrzelona (2005, Warszawa, wyd. Prószyński i S-ka, ​ISBN 83-7337-945-2​), Dom na klifie (2006, Warszawa, wyd. Prószyński i S-ka, ​ISBN 83-7469-321-5​),Powtórka z morderstwa (2006, Warszawa, wyd. Prószyński i S-ka, ​ISBN 83-7469-421-1​), Klub Mało Używanych Dziewic (2007, wyd. Sol, ​ISBN 978-83-925879-0-3​), Dziewice, do boju! (2008, wyd. Sol, ​ISBN 978-83-925879-8-9​),Zatoka Trujących Jabłuszek (2008, wyd Sol, ​ISBN 978-83-925879-9-6​), Gosposia prawie do wszystkiego (2009, wyd. Sol, ​ISBN 978-83-925879-3-4​)    Zupa z ryby fugu (2010, wyd. Sol, ​ISBN 978-83-62405-03-9​), Nie dla mięczaków (2011, wyd. Empik Sp z o.o., ​ISBN 978-83-7782-000-1​), Matka wszystkich lalek (2011 ​ISBN 978-83-62405-23-7​), Anioł w kapeluszu (2013)

Seria o Wice Sokołowskiej Zapiski stanu poważnego (2004, Warszawa, wyd. Prószyński i S-ka, ​ISBN 83-7337-759-X​),Romans na receptę (2004, Warszawa, wyd. Prószyński i S-ka, ​ISBN 83-7337-626-7​), Artystka wędrowna (2005, Warszawa, wyd. Gruner + Jahr Polska, ​ISBN 83-60376-65-4​)

( za Wikipedia )

LechGalicki
O mnie LechGalicki

Lech Galicki, ur. 29 I 1955, w domu rodzinnym przy ulicy Stanisława Moniuszki 4 (Jasne Błonia) w Szczecinie. Dziennikarz, prozaik, poeta. Pseud.: (gal), Krzysztof Berg, Marcin Wodnicki. Syn Władysława i Stanisławy z domu Przybeckiej. Syn: Marcin. Ukończył studia ekonomiczne na Politechnice Szczecińskiej; studiował również język niemiecki w Goethe Institut w Berlinie. Odbył roczną aplikację dziennikarską w tygodniku „Morze i Ziemia”. Pracował jako dziennikarz w rozmaitych periodykach. Był zastępcą redaktora naczelnego dwutygodnika „Kościół nad Odrą i Bałtykiem”. Od 1995 współpracuje z PR Szczecin, dla którego przygotowuje reportaże, audycje autorskie, słuchowisko („Grona Grudnia” w ramach „Szczecińskiej Trylogii Grudnia.”), pisze reżyserowane przez redaktor Agatę Foltyn z Polskiego Radia Szczecin słuchowiska poetyckie: Ktoś Inny, Urodziłem się (z udziałem aktorów: Beaty Zygarlickiej, Adama Zycha, Edwarda Żentary) oraz tworzy i czyta na antenie cykliczne felietony. Podróżował do Anglii, Dani, RFN, Belgii; w latach 1988 – 1993 przebywał w Berlinie Zachodnim. Od 1996 prowadzi warsztaty dziennikarskie dla młodzieży polskiej, białoruskiej i ukraińskiej w Fundacji Rozwoju Demokracji Lokalnej. Jest członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich i Związku Zawodowego Dziennikarzy. W 1994 otrzymał nagrodę specjalną SDP za różnorodną twórczość dziennikarską i literacką. Wyróżniany wielokrotnie przez polskie bractwa i grupy poetyckie. Od 2011 prowadzi w Szczecińskim Domu Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej: Teatr Empatia (nagrodzony za osiągnięcia artystyczne przez Prezydenta miasta Szczecin), pisze scenariusze, reżyseruje spektakle, w których także występuje, podobnie okazjonalnie gra główną rolę w miniserialu filmowym. Jako dziennikarz debiutował w 1971 roku w tygodniku „Na przełaj”. Debiut literacki: Drzewo-Stan (1993). Opublikował następujące książki poetyckie: Drzewo-Stan. Szczecin: Szczecińskie Wydawnictwo Archidiecezjalne „ Ottonianum”, 1993; Ktoś Inny. Tamże, 1995; Efekt motyla. Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 1999. Cisza. Szczecin: Wyd. Promocyjne „Albatros”, 2003, KrzykOkrzyk, Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 2004. Lamentacje za jeden uśmiech. Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 2005. Tentato. Zapamiętnik znaleziony w chaosie. Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 2007. Lawa rozmowy o Polsce. Współautor. Kraków: Solidarni 2010, Arcana, 2012, Antologia Smoleńska 96 wierszy. Współautor, wyd. Solidarni 2010, rok wyd.2015. Proza, reportaże, felietony: Trzask czasu, Czarnków: Interak, 1994; Na oka dnie (wspólnie z Agatą Foltyn) Szczecin: Wydawnictwo Promocyjne „Albatros”), 1997, Jozajtis, Szczecin, Wyd. „PoNaD”, 1999, Sennik Lunatyka, Szczecin: Wyd. Promocyjne „ Albatros”, 2000, Dum – Dum. Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 2000, Dum –Dum 2. Tamże, 2001, Punkt G., Tamże, 2002, Dziękuję za rozmowę. Zszywka czasu. Tamże, 2003. RECENZJE Charakterystyczne dla „metafizycznych” tomów poezji Galickiego jest połączenie wierszy oraz fotografii Marka Poźniaka (w najważniejszym tomie Ktoś Inny są to zdjęcia kostiumów teatralnych Piera Georgia Furlana), stanowiących tyleż dopełniającą się całość, co dwa zupełnie autonomiczne zjawiska artystyczne, jednocześnie próbujące być świadectwem poszukiwania i zatrzymywania przez sztukę prześwitów Wieczności. Marzenia mają moc przełamania własnego zranienia, ocalenia świadomości boleśnie naznaczonej czasem, przemijaniem, śmiercią. Prowadzą do odnajdywania w sobie śladów nieistniejącego już raju i harmonii. Charakterystyczna jest przekładalność zapisu słownego na muzyczny i plastyczny. Reportaże i felietony Galickiego dotyczą zawsze najbliższej rzeczywistości: ułamki rozmów i spotkań w tramwaju, migawki spostrzeżeń, codzienność w jej często przytłaczającym wymiarze. Zapiski zaskakują trafną, skrótową diagnozą sytuacji życiowej bohaterów. Galicki balansuje pomiędzy oczywistością a niezwykłością zjawiska, powszedniością sytuacji, a często poetyckim językiem jej przedstawienia. Oderwanie opisywanych zdarzeń od pierwotnego kontekstu publikacji („Kościół nad Odrą i Bałtykiem”, PR Szczecin) czyni z minireportaży swoistą metaforę, usiłującą odnaleźć w ułamkach codzienności porządkujący je sens. Podobnie dzieje się w felietonach z założenia interwencyjnych (Dum – Dum, Dum – Dum 2): autor poszukuje uogólnienia, czy też analogii pomiędzy tym co jednostkowe a tym, co ogólne, wywiedzione z wiersza, anegdoty, symbolu, przeszłości. Galicki buduje świat swoich mikroopowiadań również z ułamków przeszłości (np. historia Sydonii von Borck w Jozajtisie), a także z doświadczeń autobiograficznych (pamięta dzień swoich urodzin, przeżył doświadczenie wyjścia poza ciało, oraz groźną katastrofę). Piotr Urbański Powyższy artykuł biograficzny pochodzi z Literatury na Pomorzu Zachodnim do końca XX wieku, Przewodnik encyklopedyczny. Szczecin: Wydawnictwo „Kurier – Press”, 2003. Autor noty biograficznej: Piotr Lech Urbański dr hab. Od 1.10.2012 prof. nadzw. w Instytucie Filologii Klasycznej UAM. Poprzednio prof. nadzw. Uniwersytetu Szczecińskiego, dyrektor Instytutu Polonistyki i Kulturoznawstwa (2002-2008), Dokonano aktualizacji w spisie książek napisanych po opublikowaniu notatki biograficznej Lecha Galickiego i wydanych. Recenzja książki Lecha Galickiego „Dziękuję za rozmowę. Zszywka czasu”. Wydawnictwo „PoNaD”. Szczecin 2003 autorstwa (E.S) opublikowana w dwumiesięczniku literackim TOPOS [1-2 (74 75) 2004 Rok XII]: Dziękuję za rozmowę to zbiór wywiadów, artykułów prasowych, które szczeciński dziennikarz, ale także poeta i prozaik, drukował w prasie w ostatniej dekadzie. Mimo swej różnorodności, bo obok rozmowy z modelkami znajdziemy np. wywiad z Lechem Wałęsą, z chaotycznego doświadczenia przełomu wieków wyłania się obraz współczesności targanej przez sprzeczne dążenia, poszukującej jednak własnych form osobowości. Legendarne UFO, radiestezja, bioenergoterapia, spirytualizm – zjawiska, które Galicki nie obawia się opisywać, niekiedy wbrew opinii publicznej i środowisk naukowych. Prawie każdy czytelnik znajdzie w tej książce coś dla siebie – wywiady z wybitnymi artystami sąsiadują z wypowiedziami osób duchowych, opinie polityków obok opowieści o zwykłych ludzkich losach. Galicki, mimo iż w znacznej mierze osadzony jest w lokalnym środowisku Pomorza Zachodniego, dąży do ujmowania w swoich tekstach problematyki uniwersalnej i reprezentuje zupełnie inny, niż obecnie rozpowszechniony, typ dziennikarstwa. Liczy się u niego nie pogoń za sensacją, a unieruchomienie strumienia czasu przy pomocy druku. Pisze na zasadzie stop – klatek tworząc skomplikowany, niekiedy wręcz wymykający się spod kontroli obraz naszych czasów. (E.S.).

Nowości od blogera

Komentarze

Inne tematy w dziale Kultura