Hollywood rządzi naszą wyobraźnią. Kiedyś nie było to złe, na widok np. pustyni z automatu nuciłem Lorensa z Arabii. Od czasów Lorensa kino niestety poszło do przodu. Teraz widok stołu nakrytego do eleganckiej kolacji z muzyką klasyczną w tle nieuchronnie kojarzy mi się z dr Hanibalem L. (Hannibal II ma się kończyć kajdankami i obietnicą: "ten pan nikogo już nie zje").
Wśród plugawych obrazów przemocy, którymi karmi naszą podświadomość fabryka snów - wróć - koszmarów, są takie, które warto utrwalić. Jestem np. wieloletnim kajakowiczem rekreacyjnym, które to hobby zyskuje, jeśli jest uprawiane na odludziu. Żadne tam weekendowe wypady via kajaki.pl na rzeczkę, w której łodki kitłaszą się jak piranie wokół padłego tapira. Less is more.
Tu akurat kino idzie mi na rękę. Wczoraj w nocy obejrzałem sobie wybitny (?) obraz "Wybawienie", relację ze spływu podobną w klimacie do popularniejszej "Dzikiej rzeki ". Polecam. Dokładnie tak wyglądają spływy po, może tam i urokliwych, ale śmiertelnie niebezpiecznych akwenach. Posłuchajcie samych nazw: Brda, Wda, Gwda.
Rwąca Drwęca, narwana Narew, okrutna Krutynia.
Szkarpawa.
Wybierzecie się tam landrowerem wyładowanym po dach specjalistycznym sprzętem, a i tak żywioł połamie wam żebra, a miejscowi - charaktery. Przywiążą do drzewa i zgwałcą. Jeśli będziecie przemykać się nocą, nieuchronnie dołączą do was zbiegowie z zakładu karnego dla okrutnych popaprańców. Wasz trzecioklasista będzie musiał zatłuc jednego z nich gameboyem. Wtedy zacznie was ścigać lokalny stróż prawa, w cywilu szwagier tych zwyroli. Po wszystkim przysięgniecie, że newa-ewa egen, a przez resztę życia będziecie się budzić z krzykiem.
Itd. itp.
Przypomnę tę notkę jeszcze raz tuż przed sezonem.
A tymczasem, w przeczuciu nieodległego w czasie wyjazdu w rejony całkiem suche:
http://www.youtube.com/watch?v=aErJB5oxC5A
