Frankfurt. Cztery gwiazdki. Z tyłu widok na kukurydzę, z przodu - centrum handlowe.
Stambuł. Cztery gwiazdki. Z tyłu widok na jakąś wodę, z przodu - blokowisko.
Kraków. Cztery gwiazdki. Z tyłu widok na blokowisko, z przodu - centrum handlowe.
Od czasów "Zagłady Domu Usherów" przyjęło się, że najlepszą scenerią horroru jest zabytkowa willa na odludziu. Potem nakręcono "Comę" i wyszło, że równie przerażający może być nowoczesny obiekt użyteczności publicznej, jak szpital. Albo hotel.
Oczywiście nikt nie każe mi się zatrzymywać w odhumanizowanych maszynach do mieszkania. Teoretycznie mógłbym wybrać jakiś tradycyjny hotel w zabytkowym centrum, ale potem musiałbym przebijać się 96 godzin przez korki, aby dotrzeć do serwerowni klienta, która zwykle ukryta jest w jednej z anonimowych hal przy węźle autostradowym.
Hy, tę ostatnią, podkrakowską wyróżniają betonowe bloki uniemożliwiające staranowanie ściany jakimś czołgiem. Serio serio.
Słowem, jest to świat, w którym nie ma miejsca na sentymenty w ogóle, a kontemplację miejscowego kolorytu w szczególe. Przyjeżdżam, loguję się na recepcji, różnica w między lokum w Dublinie, Frankfurcie, Krakowie, Stambule sprowadza się do napisu na mydełku.
I do roboty. A po robocie do pobliskiego centrum handlowego z multikinem i akwaparkiem, gdzie narzecze tubylców jest zupełnie nieistotne, o ile tylko mają terminal kart kredytowych.
Czy nie przeszywa mnie dojmujący brak kontaktów miedzyludzkich, możliwości obserwacji miejscowych na ich historycznych uliczkach, pałaszujących miejscowe specjały w autentycznych knajpkach?
No jakoś nie przeszywa. Bo też ja właśnie spotykam autentycznych np. krakusów, którzy mieszkają nie w przejętych przez drogie marki kamieniczkach, ale w blokach z wielkiej płyty sąsiadujących z moim hotelem. Swoim laskom fundują shoarmę w centrum handlowym, a potem zabierają je do multikina na piętrze.
Kotwicząc przy rynku mógłbym co najwyżej pooglądać sobie innych typów w delegacji i niemieckie wycieczki. No czyż nie?
Inne tematy w dziale Rozmaitości
