Już jutro kolejne spotkanie w Centrum Edukacyjnym IPN z cyklu seminarium dr Joanny Krakowskiej o teatrze w PRL. Autorka udowadnia tezę o antysocjalistycznym charakterze teatru z natury. Do tezy podchodzę z dużym dystansem, a jako jedną z przyczyn mojej rezerwy mogę dzisiaj przedstawić zapisy dotyczące Aleksandra Sewruka – do czasu filaru dramaturgii w Olsztynie i Elblągu – dyrektora Teatru im. Jaracza, zwanego (moim zdaniem na wyrost) „tatą aktorów”.
Z udostępnionej w najbliższym IPN dokumentacji wynika, że dyrektor Aleksander Sewruk miał założone w olsztyńskim UB/SB trzy teczki – jedną personalną i dwie robocze, a w latach 1950-1968 nosił pseudonim „Jabłonowski”. Wszystkie trzy teczki spod sygnatury 5618/I wybrakowano w 1983. Zapisy pochodzą z Inwentarza akt sygn. I, a więc gromadzącego zapisy o aktach wyeliminowanej sieci agenturalnej. Chociaż kategorii w zapisach nie wskazano, jednak wspomniany przedział czasowy świadczy, iż nie chodzi tylko o kandydata na tajnego współpracownika.
Wobec niezachowania materiałów można tylko domyślać się roli Sewruka w kontroli olsztyńskiego środowiska twórczego przez SB. Pozostaje sprawą otwartą, do projektu badawczego, czy funkcjonariusze Służby Bezpieczeństwa inspirowali w Olsztynie repertuar teatralny. Na formację ideową Sewruka mógł mieć wpływ Leon Kruczkowski, którego nigdy o poglądy antysocjalistyczne nie podejrzewałem.
W sieci warto wyszukać wszystkie „antysocjalistyczne” instytucje nazwane imieniem Sewruka.
Osoby zadowolone i niezadowolone z lektury proszę o klikanie na poniższe reklamy.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Kultura
