Odnośnie niedawnej publikacji Kokosa o Geremku poddaję pod rozwagę relację ze znajomości oficera Zarządu II Sztabu Generalnego WP (wywiadu wojskowego) z francuskim politykiem w styczniu 1966 r.:
W dniu 16-go bm byłem w domu u „A” /zaprosił mnie wraz z żoną na obiad/. Relację z rozmowy na tematy ogólnopolityczne przedstawiam oddzielnie. Niżej podaję wypowiedzi i niektóre dane dot. „A”, charakteryzujące jego osobę.
1/ „A” opowiada się za lewym skrzydłem partii socjalistycznej i za współpracą z komunistami.
2/ Swoje stanowisko w kwestii niemieckiej określił: „Mówimy o zjednoczeniu Niemiec życząc sobie, by do tego nie doszło”.
3/ Wypowiedź na temat „problemu” żydowskiego: „Tutaj problem ten nie istnieje, ponieważ wszystkie kluczowe pozycje zajmują Żydzi”. Tu wymienił szereg nazwisk, m.inn. premiera, ministra Gospodarki, min. Rolnictwa, ostatniego ministra Przemysłu, b. dyrektora banku państwowego, dyrektora państwowych zakładów samochodowych, dyrektora- właściciela jednej z głównych firm lotniczych itd.
4/ W sprawie listu biskupów polskich do biskupów niemieckich „A” zgodził się w pełni, że biskupi nie powinni zajmować się problemami politycznymi /sam, ze znajomością rzeczy, zahaczył o ten temat/. Przyznał też, że zmiana zachodnich granic Polski nie jest ani dla kogokolwiek poza Niemcami pożądana, ani też możliwa. Postawił jednak pytanie: dlaczego mówiąc o granicach zachodnich nie wspomina się ani słowa o granicach wschodnich Polski?
5/ „A” oświadczył m.inn.: „Tutaj uważa się, że Polska jest fenomenem, że jest ona krajem zachodnim wschodniego bloku. Sytuacja ta jest zadawalająca”. „A” miał tu na myśli oddziaływanie Polski na inne kraje socjalistyczne w kierunku zbliżenia z zachodem.
6/ „A” jest nominalnie katolikiem, ale nie praktykuje. W praktyce tj. w pracy zawodowej przeciwstawia się wpływom kleru; tak przynajmniej to utrzymywał.
7/ Nie udało się ustalić konkretnych powiązań „A” z Polakami, czy też z polską emigracją. Jedno jest pewne: „A” zna dobrze sprawy polskie, w tym również zagadnienia bieżące. Stwierdził on m.inn., że jest bliskim przyjacielem „B”, b. członka grupy parlamentarnej zajmującej się stosunkami z Polską. Z nazwiskiem „B” zetknąłem się już kiedyś i o ile mi wiadomo, był on bezpośrednio związany z tut. reakcyjną polską emigracją.
/.../
Nie ustalałem z „A” żadnych planów co do dalszych spotkań. Aby umówić się z nim, mogę w każdej chwili zatelefonować do niego do biura albo do domu. Wydaje się celowe zorganizowanie następnego spotkania w restauracji, z samym „A”. Miałoby ono charakter roboczy, na wzór kontaktów utrzymywanych z dziennikarzami i z różnymi osobami ze środowisk politycznych.
Nazwiska osób oznaczonych „A” i „B” są w aktach podane, ale Państwo otrzymują tę wersję meldunku, którą wysłano z Paryża. Dopiero po rozszyfrowaniu meldunku oficer warszawskiej Centrali dopisywał w tekście odpowiedniki dla kryptonimów „A” i „B”, następnie analizował sprawę.
Chociaż Polak występował pod legalnym, dyplomatycznym przykryciem ambasady, jego francuski rozmówca nie mógł mieć wątpliwości, że gości funkcjonariusza reżimu PRL i jego wypowiedzi będą przedmiotem analiz – jest to standardowe postępowanie nawet w służbie dyplomatycznej. Jeszcze obecnie każdy wysoki urzędnik państwowy przechodzi kontrwywiadowcze szkolenie. W 1966 r., w atmosferze zimnej wojny, francuski deputowany takie szkolenie musiał przebyć, mimo to pozwolił sobie na wylewanie poglądów, zgodnych z oficjalną polityką PRL. Co do jego antysemityzmu, to oczywiście przewrotnie stosuję tu definicję guru ćwierćinteligentów z Czerskiej.
Gdyby wiedza o tym meldunku i znajomości polityka z polskim szpiegiem trafiła do francuskich mediów, zrobiono by z niego kreta, chociaż w tej teczce nie ma do tego żadnych przesłanek.
Cdn jutro.
Osoby zadowolone i niezadowolone z lektury proszę o klikanie na poniższe reklamy.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Kultura
