Rozpoczęcie debaty o szkolnictwie na Stadionie Narodowym symbolicznie wskazuje, że model powszechnej edukacji przesądzi o wolności Polaków w globalnej sieci wiedzy.
Samorządność dla solidarności
Cyfrowe otwarcie nieograniczonych zasobów darmowej informacji zmienia system powszechnej edukacji. Poprawia warunki indywidualnego samokształcenia, warunki komercyjnego rozwoju wiedzy, ale co najważniejsze dla wolności, poprawia też warunki do solidarnego rozwoju wiedzy.
Uważam, że kluczowym wyzwaniem dla przyszłości Polskiej edukacji, jest nie to jak ułatwiać wykorzystywanie cyfrowej informacji szkolnym pedagogom komercyjnego rozwoju wiedzy, tylko to, jak ułatwiać wykorzystanie cyfrowej informacji domowym pedagogom solidarnego rozwoju wiedzy.
I nie chodzi o zastąpienie nauczania szkolnego przez nauczanie rodzinne.
Chodzi o takie subsydiarne wsparcie solidarności międzypokoleniowej, które da rodzicom kompetencyjną podstawę do odpowiedzialności za całość procesu wychowawczego i edukacyjnego swoich dzieci. Tworząc ustrój państwowej infrastruktury solidarnego rozwoju wiedzy.
Aktywizacja, Autoryzacja i Koordynacja infrastruktury
Powtarzając od kilku lat narzucający się ekonomicznie postulat oparcia systemu uczenia się przez całe życie na samokształceniu w rodzinie, nie potrafiłem do tej pory wskazać dobrej instytucji, dla aktywizacji domowej edukacyjnej pracy solidarnej, jako nowego zadania publicznego. Pisywałem o szkołach, muzeach, domach kultury i parafiach.
Tymczasem taka instytucja powszechnego gromadzenia i udostępniania informacji jest i już prowadzi proces cyfrowej modernizacji. Tą instytucją jest biblioteka, a szerzej system osiedlowych, gminnych, powiatowych i wojewódzkich bibliotek publicznych.
Rys. 1. Powiązanie trzech platform powiatowej integracji krajowej infrastruktury solidarnego rozwoju wiedzy. Objaśnienie pojęć w tekście Edukacyjna witalizacja społecznej gospodarki rynkowej.
Uważam, że najważniejszym efektem otwartej obecnie debaty o przyszłości Polskiej edukacji, może i powinno być wypracowanie strategii wykorzystania bibliotek publicznych dla etatowego aktywizowania rozwoju cyfrowych zasobów i kompetencji samokształcenia w rodzinie.
Drugą z funkcji, które musi zapewnić infrastruktura solidarnego rozwoju wiedzy wykorzystująca portale Internetowe, jest autoryzacja obywatelskiej tożsamości uczestników relacji społecznych. Od kilku lat wskazuję na trzecie pokolenie, jako na największy zasób potencjału pracy dobroczynnej dla podjęcia odpowiedzialności za rozwój cyfrowych zasobów kultury narodowej. Autoryzacja obywatelskiej tożsamości powinna być jednym z wyrazów tej społecznej odpowiedzialności.
Samorządowe zarządzanie praktycznymi procesami współpracy etatowych i społecznych współorganizatorów infrastruktury solidarnego rozwoju wiedzy, również powinno należeć do zadań trzeciego pokolenia. Już powstają zalążki tej struktury w formie Gminnych Rad Seniorów, ale dla podjęcia politycznej odpowiedzialności za samorządową aktywizację i autoryzację na portalach i w węzłach infrastruktury, koniecznym jest określenie ich funkcji koordynacyjnych w powiązaniu z gromadzkimi Klubami Rozwoju Polski i z Powiatową Radą Seniorów.
Portale zasobów infrastruktury
Technologicznym wsparciem dla wykonywania funkcji aktywizacji i autoryzacji przez infrastrukturę solidarnego rozwoju wiedzy powinny być portale Internetowe: Gromadzkie Repozytorium Pamięci i Biblioteka Wirtualnych Podręczników. Współdziałanie pomiędzy usługami publicznymi dostarczanymi przez każdy z nich, zależeć będzie od decyzji podejmowanych w lokalnych węzłach otwierających możliwości konkretnych zespołów do współorganizacji infrastruktury.
Spójność subsydiarnego charakteru dostarczanych usług, powinno zapewnić powiązanie węzłów infrastruktury z poziomami administracji terytorialnej wsi/dzielnicy/osiedla (gromady), gminy i powiatu.
Należy też przewidywać wykorzystanie takiej powiatowej samorządności, dla integracji aktywności społecznej i etatowej na poziomie wojewódzkim. Ta metropolitalna aktywność dla bezpieczeństwa i rozwoju wartości narodowych, wymagać będzie wprowadzenia specjalistycznych instytucji, takich jak dla kultury krajobrazu, w proponowanej w Krakowie Małopolskiej Radzie Ładu Przestrzennego.
Otwarte laboratoria zmian albo cyberniewolnictwo
Ustrojowe wprowadzenie nowych elementów infrastruktury powszechnej edukacji odpowiednich dla solidarnego rozwoju wiedzy, wymaga wcześniejszego praktycznego sprawdzenia ich użyteczności.
Z uwagi na wielowiekową politykę wykluczania rodziców i dziadków z systemu odpowiedzialności za wychowanie i edukację przez administracje Europejskich państw, szacuję obecny poziom gotowości Polskiego społeczeństwa na podejmowanie trudu nowych obowiązków na ok 10 %.
A zatem działania pilotażowe, muszą być podejmowane w formule bardzo otwartej.
W tym sensie rozpoczęcie debaty nad zmianami edukacji na Stadionie Narodowym jest dobrym sygnałem.
Brakuje jeszcze drugiego sygnału o końcu wolności.
Proces cyfryzacji obecnego model dominacji komercyjnego rozwoju wiedzy spowoduje, po naturalnym dla ekonomicznej efektywności takiego ustroju wprowadzeniu cyberpastuchów edukacyjnych, że centralnie sterowany system powszechnej edukacji, po politycznym zintegrowaniu go z centralnie sterowanym systemem ochrony zdrowa, stanie się państwowym systemem segmentacji, segregacji i wykluczania życiowego.
