Technologie, Nauka
Każda idea ma swój napęd,
każdy napęd cel inwestora
Jak myśleć w idei materialnymi elektronami swobodnymi i cząsteczkami wody?
Rzecz: przedmiot materialny, elektron cząstka materii, H2O cząsteczka materii.
Jak obliczyć ile elektronów swobodnych można zgromadzić w zbiorniku z wodą?
Wirtualna konfrontacja idei hydroelektronowej w naturze ułożeń niemożliwych.
*
Złożenie faktów znanych fizykom i zastosowań środków technicznych w idei hydroelektronowej nowego układu
Inspiracja:
- "szerokie spektrum energii promieniowania (wiązki elektronów o energii od 4 do 12 MeV)" - link
- "Wykonaliśmy wizualizację 3D akceleratora medycznego dla Narodowego Centrum Badań Jądrowych w Świerku" - link
- "Jeśli w jakiś sposób „wstrzykniesz” elektrony do izolatora (np. wody), nie uczynią go przewodnikiem. Mogą przyłączać się do już obecnych jonów lub w inny sposób oddziaływać z cząsteczkami izolatora, tworząc ładunek statyczny, który ostatecznie zostanie wyładowany do powietrza lub otaczających ciał. (1 Answer - link)"
- "Zasadniczo badacze starali się zrozumieć, czy elektron przebywa w cieczy i ostatecznie uczestniczy w reakcjach chemicznych. Główne pytanie brzmiało: „Czy ciecz wiąże się z elektronem od razu?”, link
Działo elektronowego w idei skali "puszki SNAFU".
W idei hydroelektronowej określenie "puszka SNAFU" to szkic ułożenia powstałego z przesłanek SNAFU pod notką "pt. "Fizyka rzeczy niemożliwych" - link, m.in. "Natomiast, jeśli ładunek uda się pozostawić na wewnętrznej powierzchni ... to pojemność takiego układu może wzrosnąć w stosunku do pojemności ... "naelektryzowanej od zewnątrz" -- i to wzrosnąć niebagatelnie, nie tylko kilka, kilkanaście, czy kilkadziesiąt razy -- tylko ten wzrost pojemności może być rzędu MILIONA razy! Ja wcale nie żartuję!"
Szkic idei "puszki SNAFU":
Rys 1.
Rys. 2.
Rys. 3.
W tym ułożeniu elektrony emitowane z działa elektronowego muszą pokonać barierę materii okienka próżnoszczelnego oraz izolatora. Ponadto przy założeniu, że elektrony będą się gromadzić na zamkniętej powierzchni wewnętrznej zbiornika, to muszą pokonać również sferę elektronów zgromadzonych na tej powierzchni przy okienku próżnoszczelnym.
W tej idei wirtualnie zmieniamy konstrukcję akceleratora medycznego do układu względem "puszki SNAFU" w celu badań różnych rozmiarów zbiornika, np. "od puszki do piwa po beczkę do piwa". W tym ułożeniu istotny byłby patent na złącze zbiornika hydroelektronowego z działem elektronowym oraz możliwość sterowania ilością emitowanych elektronów i ich energią kinetyczną.
Jeżeli wprowadzone do zbiornika elektrony będą się lokować nie tylko na jego zamkniętej wewnętrznej powierzchni, ale również w wewnątrz wody, to pojemność elektryczna w tej idei wzrośnie więcej niż w przesłance SNAFU.
Zatem nieznane jest czy "zjawiska hydroelektronowe" w skali rozmiarów zbiornika będą się różnić efektem? Większa ilość wody to tylko większa ilość cząsteczek wody, masy wody. Natomiast większa ilość wprowadzonych elektronów, będących nośnikami ładunku elektrycznego i źródła pola elektrycznego, może czynić istotne zmiany?
Zatem w tej idei granicą hipotez w domenie fizyki jest możliwość przeprowadzenia obserwacji, eksperymentu. I prawda dalej nie sięga albowiem prawda to wiedza, której nie można zmienić.
*
SNAFU wskazał przesłankę względem ziemi: "Zatem, jeśli używany działka wytwarzającego elektrony o energii kinetycznej 20 000 eV, to możemy obiekt naładować do potencjału (czyli napięcia w odniesieniu do ziemi) 20 000 Voltów."
Ogólnie przyjmuje się, że ziemia ma potencjał równy zero. I teraz tym "zerem" przesuwamy się w idei do zbiornika. Ułożenie elektrostatyczne w materii zbiornika musi być o potencjale zero. Podobnie w materii okienka próżnoszczelnego. Tak samo w materii izolatora. Wówczas nie będzie "przebicia elektrycznego". A dokładniej napięcie w tych obszarach nie może być wyższe niż wartość, przy którym zachodzi to zjawisko, czyli mniejsze niż napięcie przebicia. Potencjał elektryczny jest wielkością skalarną opisującą przestrzeń, w której znajdują się ładunki elektryczne. Zatem w tej idei efekt w zamkniętym zbiorniku hydroelektronowym zależy od fizycznych własności przestrzeni:
inwestor → pomysły naukowców i inżynierów w badaniach hydroelektronowych → własności przestrzeni
W idei hydroelektronowej zmiana w przestrzeni polega na tym, że elektryzowana jest zamknięta powierzchnia wewnętrzna ciała (zbiornika, "puszki SNAFU"), a nie jego powierzchnia zewnętrzna.
*
Dodane 03.04.2024 r.
W tej idei model przestrzenny ładunku elektrycznego cząsteczki H2O tworzy rozkład elektrostatyczny.
Rys. 4.
W tym ułożeniu wraz ze wzrostem ilości gromadzących się elektronów na powierzchni wewnętrznej zbiornika coraz więcej cząsteczek wody ustawia się wektorem elektrycznego momentu dipolowego w stronę sfery elektronowej.
Rys. 5.
W idei zamkniętego zbiornika hydroelektronowego:
"puszka SNAFU" i woda (link) oraz panele PV (link), Generator Van de Graaffa (link) i działo elektronowe (link), ponadto ruchy Browna (link), Alaska (Stany Zjednoczone) i "lejek północny" - WieB.
W ułożeniu uwidacznia się zagadnienie "ekologii elektronowej". Załóżmy, że producentem paliwa hydroelektronowego (czysta woda wraz z elektronami) byłaby Arabia Saudyjska uzyskując elektrony z gruntu. W wyniku eksportu zbiornika oraz w przypadku zajścia zdarzenia nieszczelności w trakcie jego eksploatacji w innym miejscu, elektrony "spłyną" uziemieniem do ziem w miejscu awarii. Wówczas eksport wprowadzałby transportem paliwa hydroelektronowego możliwość potencjalnie globalnego przemieszczenia ładunku elektrycznego. Natomiast w idei "lejka północnego" przemysł sprowadzałby elektrony z górnych części atmosfery na ziemię - "Słońce stale emituje strumień naładowanych cząstek, czyli wiatr słoneczny. Podczas rozbłysków Słońce wyrzuca większe ilości takich cząstek; należą do nich protony o energiach do 1 GeV oraz elektrony o kilka rzędów wielkości mniejszej energii (co wynika z mniejszej masy spoczynkowej tych cząstek)" - link.
