Po pierwszym starcie sezonu, jakim był sprint klasykiem w Kuusamo, popełniłem na innym swoim blogu radosny tekst, w którym udowodniłem, ze wróżem w zakresie biegania na nartach jestem bardzo przeciętnym. Justyna wydała mi się wtedy (i chyba nie tylko mi) nadzwyczaj silna, w czym utwierdzała zdecydowania jej postawa, szczególnie w biegach ćwierć i półfinałowym. Przypomnę, ze w tym ostatnim, mimo upadku, przybiegła na trzeciej pozycji i naprawdę niewiele brakowało by, jako lucky looser, wystąpiła w finale. A przed wywrotką, na jakieś 300 m przed metą wyraźnie prowadziła z samym Robokopem.
Pomyślałem wówczas, że skoro jest tak swietnie przygotowana szybkościowo, to co dopiero będzie się działo w biegach dystansowych, gdzie głównie decyduje siła i wytrzymałość czyli zasadnicze walory naszej biegaczki. No i popełniłem ten tekst, o którym wspomniałem wyżej.
Już jednak następnego dnia, po kolejnym pucharowym starcie, stało się dla mnie jasne, że dzień wcześniej patrzyłem na to wszystko oczami zakochanego kibica i „chcieja”, więc się ze swoim inauguracyjnym tekstem, od razu i też publicznie, przeprosiłem.
Nigdy bym jednak nie przypuszczał, nawet jeszcze trzy czy dwa tygodnie temu, że w czasie Tour de Ski sytuacja będzie wyglądała tak jak obecnie. A obecnie, prawdę powiedziawszy, wygląda na to, że albo nasza mistrzyni olimpijska jest do sezonu totalnie nieprzygotowana albo że problem jest dużo poważniejszy. I na tym, nie znając szczegółów, należałoby, być może, poprzestać.
Jest tylko bardzo zastanawiające, że część ludzi, którzy zawsze dotąd posądzałem o to, że się na tym sporcie faktycznie znają i wiem, że na nim zęby, nie tylko mleczne, zjedli, sugeruje Justynie by rozważyła to, czy nie zakończyć czasem szybko kariery. Takich sugestii nie można zostawiać bez reakcji. No więc pytam. O co Panu dokładnie chodzi, panie Łuszczek?
Inne tematy w dziale Rozmaitości
