TAK TOKUJĄ NIEZALEŻNI?

30 kwietnia

W dzisiejszym Poranku Radia TOK FM, prowadzonym przez Wandę Odolską, och przepraszam Janinę Paradowską, z udziałem Aleksandry Pawlickiej, Adama Szostkiewicza i Piotra Kraśki, nie obyło się bez nawiązania do dymisji z funkcji ministra sprawiedliwości Cezarego Grabarczyka. Jak we wszystkich dotychczasowych rozmowach, toczonych nie tylko w TOK - u, które dotyczyły zmian na stanowisku ministra sprawiedliwości, tak i w dzisiejszej rozmowie powołano się na zdymisjonowanie przez pana premiera Donalda Tuska, pana ministra Zbigniewa Ćwiąkalskiego. Opinie wygłaszane o tej dymisji są jednoznaczne. Był to wielki błąd pana premiera i wielka krzywda pana ministra. Jestem zupełnie odmiennego zdania na temat tej dymisji. Przede wszystkim uważam, że ogromnym błędem pana premiera Tuska było powołanie pana Ćwiąkalskiego na urząd ministra sprawiedliwości. I to nie tylko dlatego, że pan Ćwiąkalski jest wziętym adwokatem, bo akurat to nie jest nic złego. Ale powołanie na ministra sprawiedliwości, który wówczas był także prokuratorem generalnym, adwokata, którego klientami a wiadomo nasz klient nasz pan, byly osoby oskarżane o bardzo poważne sprawy, było jak wpuszczenie no może nie od razu Tomasza, ale na pewno lisa do kurnika. Pan Ćwiąkalski obejmując najważniejszy resort zapewniał, że przychodzi by spełnić dwie misję. Posprzątać po Ziobrze no i doprowadzić do rozdzielenia funkcji ministra od prokuratora. Z jakim skutkiem to możemy dziś sami ocenić. Myślę, że nie była to przypadkowa decyzja, ale była to bardzo przemyślaną decyzja pana premiera. A żadna z tych wymienionych wyżej misji nie były najważniejsze. A jaka była misja najważniejsza dla pana ministra Ćwiąkalskiego, możemy się tylko domyślać. Po wykonaniu tej najważniejszej misji, przy najbliższej okazji pan minister podał się do dymisji, co w żaden sposób nie było spowodowane powieszeniem się w więziennej celi Wojciech Franiewskiego jednego z oprawców Krzysztofa Olewnika.