Dwudziestego czwartego stycznia 1870 roku hrabia Clarendon, brytyjski minister spraw zagranicznych, otrzymał raport sporządzony przez komisję, która miała zbadać handel niewolnikami u wschodnich wybrzeży Afryki. Według raportu handel był prowadzony przez Arabów poddanych sułtana Zanzibaru. Na terenach dzisiejszej Kenii i Tanzanii kupowali niewolników za materiały bawełniane albo podburzały jednych tubylców przeciw drugim. W zamian za pomoc w walce jeńcy stawali się własnością kupców. Chorych pozostawiono, a trasę karawany wyznaczali dogorywający lub umarli. Zwalczenie niewolnictwa w ciągu następnych 20 lat doprowadziło do ruiny arabską arystokrację i do upadku sułtana, a Brytyjczykom pomogło w osiągnięciu politycznej i gospodarczej dominacji w regionie.
Źródło: G-W Historia.
