Czytając ciekawą książkę, z zawodowego* przyzwyczajenia, od razu szkicuję recenzję. Podczas lektury, żeby zachować pierwsze impresje. Niestety Piotr Skwieciński zepsuł mi całą koncepcję. Recenzję jego "Końca ruskiego miru" rozpocząłem od Pielewina a tu na stronie 127 cytat z "Małego palca Buddy".
Kiedy bohater mojej ulubionej "Generacji P" Pielewina otrzymał mission impossible w postaci zlecenia na stworzenie "rosyjskiej idei", z pewnością nie spodziewał się nawet, czym będzie reżim Putina uzasadniał swoją agresję...
Najważniejszym dla mnie wnioskiem z analizy Piotra Skwiecińskiego jest identyfikacja czekistów Putina z carską Rosją a nie komunistycznym ZSRS. Traktowanie komunizmu jako antyrosyjskiego spisku, który ostatecznie się nie powiódł.
Dla nas Polaków, komunizm przyszedł ze wschodu. Zapominamy, że to niemiecki wynalazek a bolszewicy chcieli zastąpienia cyrylicy alfabetem łacińskim. Światowy rząd komunistyczny powstać miał w Berlinie. Dopiero w miarę trwania komunistycznych rządów w ZSRS idea komunistyczna stawała się martwą maską skrywającą stary ruski imperializm.
Nieodżałowany Oleg Panfiłow w moim filmie o mechanizmach rosyjskiej agresji mówił: "Oni zawsze zabijają. Nieważne, czy impercy czy komuniści". Ten fragment doskonale koresponduje z analizą Skwiecińskiego i przypomina mi o konieczności publikacji całego wywiadu z Panfiłowem. W filmie zmieściłem jedynie kilka zdań z niego. Podobnie, jeden z dalszych passusów Piotra Skwiecińskiego przypomniał mi inny wywiad do filmu "Casus belli. Po co komu ta wojna?". Prof. Przemysław Żurawski vel Grajewski mówił w nim, z czego kremlowskie elity władzy czerpią rentę i jak wpływa to na konieczność ekspansji.
Skoro więc prawie wszystkie rogi stron są pozaginane - mój brzydki sposób zaznaczania w książkach wartościowych treści - "Koniec ruskiego miru?" polecam!
*pracy dla recenzenta w tym kraju jak dla torreadora.
