Początek rosyjskiej pełnoskalowej inwazji na Ukrainę został poparty szeregiem okrucieństw wobec ludności cywilnej, które trwają do czasów obecnych. Rosyjscy żołnierze w typowy dla swojego państwa sposób całkowicie lekceważą prawo międzynarodowe, szczególnie konwencje dotyczące traktowania ludności cywilnej podczas wojny.
Zbrodnie wojenne są niestety integralną częścią większości wojen, ale w XXI w. w Europie, w czasach, gdy ludzkość nie zapomniała jeszcze o strasznych czasach II wojny światowej, jest to niedopuszczalne. Rosyjskie siły okupacyjne udowadniają jednak, że dla Rosji podstawowe europejskie wartości, takie jak wolność i przestrzeganie praw człowieka, nic nie znaczą. Uświadamiając swoją władzę nad nieuzbrojonymi cywilami, rosyjscy żołnierze dopuszczają się brutalnych zbrodni na kobietach, małoletnich i osobach starszych.
Przemoc seksualna to najzwyczajniejsza metoda poniżania. Okupanci stosują przemoc seksualną związaną z konfliktem (CRSV) jako broń w celu demoralizacji i tłumienia woli cywilów na zajętych terenach. Takim zachowaniem Rosjanie próbują nasilić strach, zwiększyć kontrolę, a także wywrzeć długotrwałą traumę fizyczną i psychiczną swoich ofiar. Według danych Biura Prokuratora Generalnego Ukrainy do kwietnia br. odnotowano 287 przypadków stosowania przemocy seksualnej. Do takich czynów należą gwałty, okaleczenia lub przemoc na narządach płciowych, przymusowe się obnażanie, groźby i próby gwałtu oraz zmuszanie do patrzenia na seksualne znęcanie się nad bliskimi. Wśród ofiar w wieku od 4 do 82 lat znalazło się 102 mężczyzn, 185 kobiet i 15 nieletnich (14 dziewczynek i 1 chłopiec).
Odnotowano przypadek gwałtu na nauczycielce języka ukraińskiego i literatury ukraińskiej, tylko dlatego, że uczyła języka i literatury ukraińskiej. Jako celowy akt upokorzenia kobiety gwałcono na oczach swoich dzieci, dziewczynki na oczach swoich rodzin. Kobiety gwałcono również całymi kampaniami żołnierzy, zabijając wcześniej ich mężów, jeśli próbowano je bronić. Istnieją nawet potwierdzone przypadki śmierci małych dziewczynek po gwałcie. Niestety rosyjskie dowództwo zachęca i wspiera takie czyny, a biorąc pod uwagę ogromną liczbę dzieci uprowadzonych przez Rosję wynoszące od 19 500 (dane oficjalnie zarejestrowanych przypadków) do 700 000 ( dane rosyjskich propagandystów), liczba takich przestępstw może być wielokrotnie wyższa.
Jednak przemoc seksualna związana z wojną ze strony rosyjskich okupantów rozpoczęła się na długo przed pełnoskalową inwazją. Pierwsze takie przypadki stały się znane w latach 2014-2015 na okupowanych terytoriach obwodów donieckiego i ługańskiego. Często przemoc seksualna była częścią tortur na ludności cywilnej.
Gwałt jest bronią w rękach Rosjan przeciwko cywilnym kobietom i małoletnim. Rosjanie pragną zniszczyć jak największą liczbę Ukraińców, zarówno fizycznie, jak i psychicznie. Ofiara przemocy seksualnej bez wykwalifikowanej i pilnej pomocy psychologicznej oraz medycznej może odczuwać poważne konsekwencje, które mogą doprowadzić do śmierci.
Rosyjscy barbarzyńcy stosują przemoc seksualną jako broń psychologiczną, upokarzając ofiary, pozbawiając je zdrowia fizycznego i emocjonalnego. Zgodnie z art.II ust.d Konwencji w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa, stosując przemoc seksualną wobec ludności cywilnej, Rosjanie popełniają czyny, które mają na celu wstrzymanie urodzin w obrębie grupy.
Rosja prowadzi ludobójczą wojnę przeciwko Ukrainie i jej działania mają na celu zniszczenie ludności ukraińskiej, wyrządzenia jak największych szkód oraz złamania psychiki pokojowo nastawionych cywilów. Takie zachowanie jest niedopuszczalne w XXI wieku, ale połączywszy siły, możemy skutecznie się temu przeciwstawić i ukarać sprawców zgodnie z prawem międzynarodowym.
https://aktualnezpravodajstvi.cz/2024/04/22/ruske-valecne-zlociny-na-zenach-a-detech-musi-byt-zastaveny/
