Beata D'Arc - epitafium

Ideową pustkę można maskować jazgotem. A nawet trzeba, jeśli w szeregach partyjnych ma się pijaka, drogowego pirata i dziwkarza.

Ale to jeszcze nie znaczy, że musimy się dawać nabierać.

Rzeczywiście chodzą słuchy o jakichś dziwnych praktykach w przedszkolach. Bez wiedzy rodziców jakieś aktywistki diabli wiedzą spod jakiego znaku, zmuszały chłopców do przebierania się w dziewczęce ubranka. Warto sprawę zbadać i winnych pociągnąć do odpowiedzialności, bo to nie żadna edukacja, tylko szarlataneria.

Ale pani Beata wcale nie idzie na wojnę z żadną "ideologią gender". Ona idzie po prostu na wybory. A robi to tak, jak umie, to znaczy z gracją półślepej nosorożczycy, zagubionej w składzie świątecznych bombek.

BEATA D'ARC (epitafium)

Spała jakaś niespokojna
Może owsik, rzęsa w oku?
To pod drzwi podpełzła wojna
I smyrała kępę w mroku.

Ref.:
O holender
O holender
My nie damy łatwo się
Niech tam sobie
Gwałci gender
Całe miasta
Gminy, wsie!

I ruszyła na krucjatę
Poprzez wzgórze, poprzez ruczaj
Powsadzała w dziury watę
Na, jak mówią, wszelki słuczaj.

O holender...

I poległa, dzielna Bea
Choć ofiarnie darła japę
Lecz pod wzgląd ona nie wzięła
Że z wyglądu jest chłopakiem.

O holender...