I tak oto jesteśmy już po wyborach do Sejmu i Senatu. Były to najbardziej obywatelskie wybory w historii III RP. - frekwencja ponad 60%. Mamy więc szansę na a opuszczenie ostatniego w EU miejsca w frekwencji w wyborach do parlamentów krajowych. Być może to dzięki tej podwyższonej frekwencji w parlamencie zmieściła się tu reprezentacja kilku polskich nurtów politycznych.
Ten pozytywny zbieg okoliczności może stworzyć socjalne warunki do wyjścia z kolejnej pułapki polskiego parlamentaryzmu: oligarchicznej opozycji.
Oligarchiczna opozycja to posłowie wybrani przez wyborców preferujących konkretne programy wyborcze oraz nurty polityczne, którzy, dostawczy się do Sejmu, opuszczają swoje ugrupowania i kluby aby przejść do szeregów partii rządzącej. Wynajdują oni sobie najrozmaitsze preteksty jednak głównym celem jest zbliżenie się do dominującego ośrodka władzy i czerpania wszystkich związanych z tym korzyści.
Najczęściej wysuwane przez nich hasła to nieskuteczność operacyjna ich dotychczasowego opozycyjnego ugrupowania. Jest to jednak typowe hasło politycznego konformizmu, gdyż opozycja zawsze będzie miała trudniej osiągać w parlamencie sukces ustawowy niż partia rządząca. Jednak rolą opozycji jest nieustanna wnikliwa krytyka władzy zarówno co do jej uczciwości jak i kompetencji.
Przejście z opozycji do partii rządzącej oznacza wyrzeczenie się interesu ugrupowania, które desygnowało danego posła na kandydata na posła a więc jest to zdrada żywotnych interesów tego ugrupowania. Oznacza to też sprzeniewierzenie się zasadzie wypełniania określonego programu wyborczego. Następnym wysuwanym na rzecz zmiany przez posła barw klubu parlamentarnego jest jego indywidualna popularność medialna. Duża popularność medialna powoduje, że dany poseł staje się szczególnie atrakcyjny tak dla wyborców jak i dla poszczególnych ugrupowań sejmowych.
Zbrodnia tych oligarchicznych posłów konformistów polega na tym, że parlament to najpoważniejsze miejsce w państwie gdzie opozycja ma ustawowo ZAGWARANTAOWANE wyrażanie swoich racji i postulatów. Przyłączanie się posłów opozycji do silniejszych wbrew w.w podstawowej zasadzie systemu parlamentarnego powoduje automatycznie, że konformizm zaczyna obowiązywać w całym społeczeństwie. Przechodzenie posłów z opozycji do partii rządzącej działa ogromnie demoralizująco na całe społeczeństwo. Następuje tzw. zauroczenie władzą, przekonanie, że władza może wszystko i trzeba się jej coraz bardziej podporządkować poświęcjąc swoje własne pomysły, inicjatywy. Dalej prowadzi to do skrócenia perspektyw rozwojowych, ograniczenie społecznej komunikacji i zastąpienie jej demagogią, zablokowanie społecznej wrażliwości na bieżące wyzwania (problemy zamiata się pod dywan tworząc coraz liczniejsze grupy skrzywdzonych). Dalej następuje zawężenie rynku, stłumienie inowacyjności i konkurencyjności gospodarczej oraz ogólnej społecznej otwartości.
W państwie może zacząć obowiązywać styl oligarchiczny. Jest na to szczgólnie duża szansa przy rozbudowanym sektorze państwowym w gospodarce.
Pragnę też zwrócić uwagę na fakt, że czym innym jest wystąpienie posła z danego ugrupowania, dzięki któremu zdobyło się mandat poselski i stanie się posłem niezależnym, a czym innym jest jego przejście do innego ugrupowania. To drugie powinno być prawnie uniemożliwione, gdyż grozi nam kompletny upadek systemu parlamentarnego.
Miłego dnia życzę.
