Izaak Grünbaum, urodzony w Warszawie w roku 1879, zmarł w Izraelu w roku 1970, zwolennik "kondominunium pod zarządem" na terenach Polski oraz szeregu innych pomysłów w zależności od koniunktury - w tym tzw. "judeopolonii" na terenach Polski. Po wywalczeniu niepodległości przez Polskę, mimo takich kreatur jak on, został posłem na Sejm czterech kadencji. W 1932 wyjechał do Palestyny. W 1948 r. był jednym z sygnatariuszy deklaracji o powołaniu państwa Izrael oraz ministrem spraw wewnętrznych (1948-49); kiedy w 1952 roku w Knesecie wybierano drugiego prezydenta Izraela, był jednym z czterech kandydatów.
Eleazer Grünbaum
Urodzony w 1908 r. Eleazer Grünbaum przyszły kapo w Auschwitz-Birkenau to jego syn. W Polsce był członkiem agenturalnej KPP, której celem było doprowadzenie do likwidacji Polski i utworzenie z pozostawionych jej ziem republiki sowieckiej. Powyżej na fotografii więziennej wykonanej w Łodzi w 1929 r., przed procesem o działalność wywrotową przeciwko Polsce.
Na początku lat 30. wyjechał do Francji, gdzie podobnie jak w Polsce studiował prawo, był zatrzymywany przez francuskie siły bezpieczeństwa (m.in. żandarmerię) za działalność wywrotową. Po wybuchu powstania w Hiszpanii zwalczał je w szeregach komunistycznych brygad międzynarodowych, stalinowski "dąbrowszczak". Wówczas już posługiwał się nazwiskiem Leo Berger (jeden z żydowskich publicystów twierdzi z trudno skrywanym podekscytowaniem, że fałszywe nazwisko zostało przybrane "na cześć kata z czasów rewolucji we Francji w 1789 r., który udoskonalił gilotynę tak by nie opryskiwała krwią. Przynajmniej w części jest to hagada - Leo Berger żył i "udoskonalił" gilotynę w drugiej połowie XIX w.). W 1942 r. Grünbaum trafił do obozu i został wysłany z Francji do Auschwitz-Birkenau, gdzie został kapo, mając pod sobą 700 osób. Po wojnie twierdził, że to koledzy komuniści go namówili, zapewne w tym celu aby to komunista pełnił tę funkcję. Po wojnie zaangażował się w budowę komunizmu w okupowanej przez sowietów Polsce, ale koledzy wytykali mu jego działalność, ostatecznie miał trafić z powrotem do Francji by namawiać emigrantów do powrotu do Polski. Tu został rozpoznany przez swoje ofiary z Auschwitz, gdzie wykazywał się okrucieństwem i brutalnością, stanął przed sądem ale sąd postanowił nie orzekać w tej sprawie. Ostatecznie trafił pod skrzydła wysoko postawionego taty, który interweniował także by przyjęto go do wojska. Wziął udział, krótko bo do śmierci w drodze na pierwsze starcie, w walkach z Arabami.
