O zbrodni popełnionej na mieszkańcach Drzewicy w nocy z 22 na 23 stycznia 1943 r.:
"W czasie, gdy gwardziści mordowali [w Drzewicy] miejscową inteligencję i żołnierzy podziemia, część ich bandy napadła na plebanię. Grupą tą dowodziła kobieta - Zofia Jamajka. Podkomendni Jamajki nie znaleźli miejscowego kapłana - ks. Józefa Pawlika, inaczej powiększyłby on bez wątpienia liczbę ofiar tamtej nocy".
Część ofiar miała wyprute bagnetami wnętrzności i głowy rozbite kolbami, w efekcie: "Ciała zabitych były zmasakrowane tak bardzo, że aby je pochować, sąsiedzi najpierw zawijali je w całuny, dopiero potem wkładali do trumien".
***
Z biogramu autora książki "Zum Kampf auf Leben und Tod – Vom Widerstand der Juden" wydanej w 1994 r. skąd pochodzą poniższe kłamstwa nt. Zofii Jamajki (PPR-GL) z bandy Izraela Ajzenmana (PPR-GL-AL-UB):
"Arno Lustiger był jednym z najbardziej znanych świadków i historyków Zagłady w Niemczech, znanym aktywistą organizacji żydowskich w Niemczech i autorem cenionych publikacji o udziale Żydów w ruchu oporu podczas hiszpańskiej wojny domowej i II wojny światowej".
"Zofia Jamajka bohaterka żydowskiego ruchu oporu.
"Zofia Jamajka była bohaterką polsko-żydowskiego ruchu oporu. Była najmłodszą osobą (18 lat), która otrzymała Order Virtuti Militari, wysokie polskie odznaczenie za męstwo".
[dwa zdania, a w nich - dwa a najprawdopodobniej trzy kłamstwa. 1. Jamajka nie była "bohaterką polsko-żydowskiego ruchu oporu". 2. Jamajka nie była "najmłodszą osobą odznaczoną VM", taką osobą jest 13-letni Antoś Petrykiewicz - obrońca Lwowa. 3. W książce z listą odznaczonych Orderem VM w PRL znajdują się zbrodniarze, ale nie wymieniono wśród odznaczonych Zofii Jamajki.]
(dalszy ciąg hagady)
"W czasie niemieckiej okupacji Polski została, tak jak wszyscy Żydzi, internowana w getcie warszawskim. Tam aktywnie uczestniczyła w ruchu oporu. Po pewnym czasie aktywnego oporu opuściła getto z kilkoma zbrojnymi grupami i przyłączyła się do partyzantów we wschodniej Polsce. Miała się spotkać z kurierem partyjnym w getcie w Białej Podlaskiej, ale nikt nie przyszedł. W międzyczasie SS otoczyło getto, które miało zostać rozwiązane. Została aresztowana. Ale udało jej się wyskoczyć z pociągu do obozu zagłady Treblinka, wróciła do Białej Podlaskiej. Musiała jednak powrócić do Warszawy, ponieważ nie znalazła bezpiecznego schronienia.
W Warszawie uzyskała fałszywe dokumenty i została przydzielona do drukarni konspiracyjnej. Pod koniec września 1942 r. Drukarnia została odkryta przez Gestapo. Zofia Jamajka została aresztowana i była okrutnie torturowana, ale nie ujawniła swojej prawdziwej tożsamości. Została wypuszczona po trzech miesiącach pobytu w więzieniu. Natychmiast dostała broń i przyłączyła się do oddziałów partyzanckich Levi. [to sposób na ukrycie udziału w bandzie Izraela "Lwa" Ajzenmana PPR/GL/AL/UB]. Była tam zwiadowcą grupy. Pełniła funkcje kurierskie, uczestniczyła w wykolejaniu pociągów, i innych operacjach bojowych. W styczniu 1943 r. jej grupa na kilka godzin zdobyła miasto Gowarczów. [to maskowanie/gubienie tropów do zbrodni w Drzewicy. Napad i rzeź w Drzewicy to noc z 22 na 23 stycznia 1943, Gowarczów od Drzewicy dzieli 20 km.]. W lutym 1943 r. do pokonania jej grupy przeznaczono silną niemiecką jednostkę bojową. W kolejnej walce padła na pierwszej linii".
W 1963 r. Polski rząd przyznał jej order za męstwo "Virtuti Militari. [jak wspomniałem - brak jej nazwiska w opublikowanym spisie, a legalną - czyli zgodnie z prawem - Kapitułę Orderu Virtuti Militari wyznaczał Prezydent RP na wychodźstwie]
Quelle [źródło]: Lustiger, A. (hrsg.): Zum Kampf auf Leben und Tod – Vom Widerstand der Juden 1933 – 1945, München 1994, S. 244 – 245
Bildquelle [źródło obrazu]: Żydowski Instytut Historyczny Im. Emauela Ringelbluma, Warszawa".
http://web.fvks.projektonline.info/hda/?p=882
O zbrodni w Drzewicy i fałszerstwach historycznych, w które zaangażowany był także Szmuel vel Stefan Krakowski z Żydowskiego Instytutu Historycznego, późniejszy szef Archiwum Yad Vashem.
O bandycie Izraelu Ajzenmanie i rocznicy mordu w Drzewicy (yt)
A w książce P. Gontarczyka "PPR droga do władzy 1941-1944" dodatkowo także informacje o powojennych fałszerstwach, czyszczeniu akt i UB.
