(edycja wieczorna)
W lutym 2019 Deutsche welle, czyli niemiecki państwowy odpowiednik Russia today, poinformował o przyznaniu nagrody im. Theodora Heussa, pierwszego prezydenta Niemiec. Nagroda ma zostać wręczona 11 maja.
Niemiecka bezczelność nie zna granic.
Okładka broszurki z konstytucją Rzeszy Niemieckiej (1919)
"Co kierowało tymi liberalnym politykami, że porzucili konstytucję republiki weimarskiej, którą sami pomagali stworzyć? Przyszły pierwszy prezydent Republiki Federalnej, Theodor Heuss i czołowa niemiecka feministka lat 20. XX wieku, Gertruda Bäumer przez cały czas aż do końca funkcjonowali sobie w nazistowskich Niemczech. A jako liberalni posłowie do parlamentu w 1933 r. oboje głosowali za ustawą oddającą de facto pełnię władzy Adolfowi Hitlerowi".
Heuss od nagrody dla Gersdorf wspierał i poparł też między innymi Anschluss Austrii, o której Niemcy z Sueddeutsche Zeitung piszą dzisiaj, że wkracza "na te same tory co Polska", a to dlatego, że Austriacy też chcą zreformować swój system sądownictwa.
Heuss był także publicysta "Das Reich", czołowego organu propagandowego nazistowskich Niemiec.
https://www.salon24.pl/u/nick/939002,redaktorzy-das-reich-i-wspolczesna-prasa-niemiecka-i-axel-springer
Wśród wcześniej wyróżnionych tą nagrodą, przyznawaną oczywiście przez "fundację" (Theodor-Heuss- Stiftung) znajdujemy lewicowych i liberalnych polityków, a wśród nich znanego ze skandali pedofilskich Daniela Cohn-Bendita
"Nagroda Heussa za seks z dziećmi"
Pomysłodawcą uczczenia Heussa w ten sposób był... jego syn, któremu również dopisano legendę "ruchu oporu", a to, że się kontaktował z grupą, która w obliczu klęsk postanowiła zmienić przywódcę (z wymienionych przy okazji tej legendy nazwisk tylko jedna osoba przeżyła wojnę, ale wkrótce zginęła pod motorówką kąpiąc się w jeziorze w USA w 1952 r.), a to, że "zabezpieczył" majątek prześladowanych, a to, że podobnie jak inni członkowie "niemieckiego ruchu oporu" - Hitler, Himmler, Goering czy Goebbels, wyciągnął z więzienia 1 znajomą osobę w kwietniu 1945 r. Pomysłodawca tych 5 tys. przyznanych Gersdorf to Ernst Ludwig Heuss, który "odrzucił nazizm", "podobnie jak jego ojciec" (w rzeczywistości był dziennikarzem wielu gazet). I dlatego pewnie i za karę pracował do 28 sierpnia 1939 r. jako prawnik i kierownik działu w niemieckiej Izbie Handlowej w Londynie (der Deutschen Handelskammer London), by po wybuchu wojny zostać najpierw pierwszym referentem, a później kierownikiem Wydziału (Abteilung) Schuhverteilung (dystrybucja obuwia) w instytucji kierującej Przemysłem Skórzanym Rzeszy z siedzibą w Berlinie (Reichsstelle für Lederwirtschaft).
Pełniąc tę funkcję, był odpowiedzialny za dystrybucję całego wyprodukowanego i importowanego obuwia cywilnego w III Rzeszy. Tak, tak ho, ho. Pomysłodawca nagrody imienia taty odpowiadał za ubranie w buty całej III Rzeszy Niemieckiej. Podlegał najpierw Ministerstwu Ekonomii a później Ministerstwu Gospodarki Rzeszy. W gestii miał "wszystkie firmy, przedsiębiorstwa i osoby fizyczne, które produkują, naprawiają, importują lub dystrybuują obuwie wszelkiego rodzaju. Główne zadania to identyfikacja wymagań dotyczących obuwia cywilnego, opracowanie planów produkcji, przyjęcie zasad dotyczących charakteru i zakresu produkcji oraz dystrybucja surowców i zysków. Przydział kwot użytkownikom publicznym i cywilnym. Wraz z reorganizacją gospodarki wojennej dekretem Ministra Obrony w sprawie uzbrojenia i produkcji wojennej z 29. października 1943 instytucja ta stała się organem ds. obuwnictwa biura planowania w RMfRuK. Kiedy dekretem fuehrera o koncentracji gospodarki wojennej z 2 września 1943 r. Ministerstwo Rzeszy ds. Dostaw Surowców i Spraw Produkcyjnych zostało przekazane Ministrowi Rzeszy ds. Uzbrojenia i Produkcji Wojennej, Schuhverteilung podlegała teraz wyłącznie instrukcjom Ministerstwa zarządzanego przez Alberta Speera m.in. zarządcę niewolników z państw okupowanych, straconego jako zbrodniarz wojenny.
