Ostatni cykl notek Krzysztofa Kłopotowskiego, który - sądząc po ilości wejść i komentarzy - przykuł uwagę salonowiczów, można by puścić w niepamięć gdyby nie, no właśnie.
Miałem ten zaszczyt być skarconym przez autora za to, że nie pojmuję roli publicysty a i maniera nie ta. Chociaż uważałem, że notki są pisane przez humanistę, a my inżynierowie zawsze twierdzimy, że piszą oni „ślicznie i bez sensu” , to zacząłem się długo zastanawiać nad motywacją do napisania tych notek, które w zasadzie opisywały jakąś „społeczną mgłę”.
Podparłem brodę i myślę: dlaczego ja nie rozumiem roli publicysty?. Co tu jest grane? Nagle olśnienie... jest!
Czasy idą niepewne, bo nawet Palikot przyśpieszył rejestrację partii wietrząc, że wybory mogą być wcześniej niż normalnie, więc trzeba było sprawdzić, na ile język sprzed kilku lub kilkunastu lat będzie jeszcze skuteczny w nowej kampanii wyborczej.
Czy wystarczy mówić w starym wiecowym stylu: trzeba stworzyć..., trzeba zapewnić..., należy docenić..., należy uszanować, ble ble ble. My to stworzymy, my zapewnimy, my docenimy, my uszanujemy, .ble ble ble i oklaski pewne.
Oceniając aparat myślowy Krzysztofa Kłopotowskiego i lekkość pióra, nie sądzę, że ot tak, wystawia się na krytykę i to na forum publicznym. Jeśli to zrobił dla PiS-u to zapewne teraz sztabowcy tej partii skrzętnie segregują notatki i starają się wyciągać wnioski. Jeśli tylko pro publico bono to i partie opozycyjne ocenią na ile pisowska retoryka może być jeszcze skuteczna i czy czasem nie grozi nam straszne widmo merytorycznej dyskusji o systemie państwa i ustroju gospodarczego.
Panie Krzysztofie. Prowokacja intelektualna Panu wyszła. Sądzę, że już jest Pan zajęty wyciąganiem wniosków i byłbym ich ciekaw. Ja już zaczynam rozumieć role publicysty.
Inne tematy w dziale Gospodarka
