Drogie panie, drogie dziewczęta, drodzy metroseksualiści. Nie oszukujmy się. W pewien sposób wszystkie jesteśmy masochistkami (i masochistami, jeśli chodzi o trzecią wymienioną kategorię, ale dla ułatwienia w dalszej części artykułu będę używała czasowników w rodzaju żeńskim. Mam nadzieję, że jakoś mi to wybaczycie).
Jest masochizm kosmetyczny. Nie chodzi mi tu o wklepywanie litrów kremów, maseczek i balsamów, mycie włosów czy regularne branie prysznica. Nie, między masochizmem a higieną jest znacząca różnica. Ale spójrzcie - golimy pachy, nogi i okolice bikini, używamy drażniących kremów, zacinających nożyków i tych-cholernych-plastrów-z-woskiem. Chodzimy do kosmetyczek, żeby mieć czystą cerę, przedłużone paznokcie i gładką jak aksamit skórę. Przekłuwamy uszy i inne części ciała. Regulujemy brwi. Farbujemy włosy. Innymi słowy - wydajemy straszne sumy pieniędzy, marnujemy mnóstwo czasu i jeszcze przy okazji poddajemy się bolesnym zabiegom.
Ale jest też masochizm związany z modą. Nosimy wysokie obcasy, zakładamy niewygodne sukienki, nosimy małe/duże/koszykowate/kopertówkowe/innemodne torebki. Ba, zdarza nam się zakładać takie rzeczy, które podobają się naszym mężczyznom, a nam niekoniecznie. Od wczesnej młodości uczymy się robić makijaż, tuszować mankamenty urody, zakładać takie ubrania żeby dobrze w nich wyglądać (ale nie zawsze dobrze się w nich czuć). Żeby dobrze wyglądać, katujemy się ćwiczeniami, dietami i liczeniem kalorii.
Zastanawia mnie, dlaczego nie rzucimy tego w cholerę i nie zaczniemy masowo zakładać dresów, leżeć na kanapach i obżerać się pysznościami. Nie bacząc na kalorie, krosty i rosnącą oponkę tłuszczu. Mam jednak wrażenie, że robimy to wszystko, bo lubimy się czuć piękne i pożądane. Lubimy, kiedy za nami gwiżdżą i obracają się na ulicach. I w sumie nie jest to coś, co da się potępić.
PS. Ku dzikiemu ubawowi mojego Połówka testuję plastry z woskiem do depilacji. Przy tej okazji znacznie powiększył się mój słownik wulgaryzmów...
