Wspomniane „zmory” umęczyły mnie do tego stopnia, że muszę jej z siebie wyrzucić, wypowiedzieć, podzielić się swoim ciężarem z Wami – Moi Drodzy – Czytelnicy. (Mam nadzieję, że znajdzie się z parę osób, które to przeczytają.)
Cóż mnie starego człowieka, który doświadczył wiele, tak złego jak i dobrego, mogło tak mocno – do żywego – dopiec?. Żeby nie przeciągać powiem wprost. Nie mogę sobie wytłumaczyć trzech wydarzeń, jakimi obdarzył nas Listopad. – Nie uwierzę nikomu, kto by powiedział, że te wydarzenia nie mają związku z opadaniem liści i w ogóle z jesienną aurą. Na pewno! Jestem o tym święcie przekonany. Ba ja sam chodzę jak struty i często męczy mnie chandra. Tyle, że ja nie mam możliwości kreowania wydarzeń zauważalnych przez publiczne media. A jak sobie w kącie popłakuję, to żona zaraz woła – kiedy w końcu, z tą swoją depresją pójdziesz do psychiatry? Sami widzicie! Miałem się streszczać, a bezwiednie się rozgadałem. Już mówię. Tymi wydarzeniami, które mnie zbulwersowały do en-tego stopnia to:
– Eksponowanie siły policji w dzień naszego Narodowego Święta Niepodległości.
– Odejście Pawlaka z rządu po wyborze J. Piechocińskiego na prezesa PSL.
– Obecność pracowników ABW w siatce terrorysty z Krakowa i nie reagowanie na przeprowadzenie próbnego wybuchu, jak również, nie zauważenie źródeł usłużnie zaopatrujących terrorystę w 4 t. materiałów wybuchowych, które miały być umieszczone pod fotelami panów – prezydenta, premiera i reszty towarzystwa sejmowego.
„Zabezpieczenie Marszu Niepodległości” – jak „niezaangażowane politycznie” media nazywały zbrojne szwadrony Policji będące na usługach władzy – niepodległej, wolnej i demokratycznej – Polski. Czy nikomu nie przyszło do głowy, że „towarzystwo” policjantów w pełnym rynsztunku bojowym, na uczestników Marszu Niepodległości zadziała tak, jak przysłowiowa „ czerwona płachta, na byka”? Żeby odpowiedzieć twierdząco na to pytanie, nie trzeba mieć - wygórowanego – wskaźnika inteligencji. Jeśli nasze władze nie przewidziały – łatwo przewidywalnych – skutków swojej akcji policyjnej, to kto w nich siedzi? – I do tego wszystkiego oni głosili – wszem wobec – „Zabezpieczenie manifestacji na najwyższym poziomie”.
Kongres PSL-u w wolnych wyborach wybiera nowego prezesa, a w reakcji na ten wybór stary prezes, ostentacyjnie zapowiada złożenie dymisji ze stanowiska w koalicyjnym rządzie, mimo, że nowy prezes prosi, aby tego nie czynił i dał mu trochę czasu na rozeznanie i wejście w sprawy koalicyjnego współrządzenia Polską. Ale ten nawet nie chciał o tym słyszeć – jak zdecydował się startować w wyborach, to niech poniesie tego konsekwencję – miał powiedzieć. Co by nie powiedział – z rządu odszedł. A to według mnie jest wyrazem niedbałości o sprawy Polski. Dla Pawlaka ważniejsze było, na Piechocińskiego się obrażanie, niż Polską zarządzanie. Czy tak się powinien zachować Obywatel Polski, pisany z dużej litery, któremu na sercu leży, przede wszystkim dobro państwa? Korona z głowy by mu spadła, gdyby swojego następcę wprowadził w arkana zarządzania, a nawet udzielił wskazówek, czy też dobrych rad?
„Udaremnienie ataku terrorystycznego”. Na pisanie o tym „wybryku Służb Specjalnych” , sił mi już nie staje. To był „majstersztyk” medialny, a nie antyterrorystyczny. Zaznaczę jeszcze – żeby taka „pogrywka” na strunach społecznych nastrojów, kiedyś nie skończyła się źle, nie tylko dla Służb Specjalnych. Chyba tym wydarzeniem ostatnim jestem najbardziej skonfundowany – zwyczajnie mówiąc zniesmaczony.
To byłoby, na tyle. Wypadałoby dodać jakąś samoporadę, czyli poradę dla samych siebie. Oto ona. Zapytajmy samych siebie i odpowiedzmy sami sobie na pytanie: Kogo my wybieramy do zarządzania naszym wspólnym mieniem, naszą społecznością, jak również do kreowania naszego wizerunku w świecie, do dbałości o naszą Ojczyznę – Polskę?
Inne tematy w dziale Polityka
