Czas

Przed – czasem – uklęknę

Oddając pokłon rzeknę:

Czasie!

– Tyś podobny Bogu!

Tyś ważną nogą w „Trójnogu”!

A na Trójnogu cały wszechświat stoi.

– Poza nim, nic się nie ostoi.

Wy – Czas, Przestrzeń i Życie

Filary bytu stanowicie!

Zapewne Wy – władcze – trzy wielkości

Przetrwacie, od minus, do plus nieskończoności.

Wszak początku i końca waszego nie znamy.

Jedynie co wiemy – to to, że w Was trwamy.

 

Bez Ciebie – Czasie – nie ma istnienia.

Odmierzasz życie każdego stworzenia.

W Tobie odbywa się ożywianie

I w Tobie, też umieranie.

– Jesteś Panem rozniecania i wygaszania!

Jak i przedziału, między nimi trwania.

 

Jednak mimo swej ważności

Nie wyzbyłeś się relatywności.

Cwałem wydajesz się jednemu

Stępem, zaś drugiemu.

Twój bieg, nieustający

Z nikim i z niczym się nie liczący

Jednemu zaszkodzi

A drugiemu dogodzi.

 

Nieczułyś na prośby i błagania

Odmawiasz datków przyjmowania.

Nikt Cię nie zjedna, ani przekupi.

Jedynie fart, gdy się, do Cię przycupi

Potrafi chwycić garstkę chwili

Która człekowi życie umili.

 

Wspomnę – moja śp. Mama

Często powtarzała

– Pamiętaj! Czas leci, czas nie czeka

Czas goni i czas ucieka.

– I jak tu pojąć Cię?

– Czy ktoś oświeci mnie?

Nie! Nie! Nie!

Nie będę dłużej drążył Cię.

– Pewnie wchodzisz, z Bogiem w układy

Temu nie ma na Cię rady.

Tak! Tak!

Musisz mieć z Bogiem wiele wspólnego

Jako że nic nie zadziała bez przyzwolenia twego.

Aleee? Ale czy Ty z Przestrzenią i Życiem

– W Bycie

Spełniacie swoją rolę należycie?

– Cooo?

Co ja słyszę? – Nie uwierzycie!

Przypomina mi! – Beze Mnie, Przestrzeni i Życia

Nie byłoby żadnego „Bycia”.