Antonimy

Góry – Doliny.

Śmierć i Narodziny.

Radość – Smutek.

Kurka i Kogutek.

Dobre i Złe.

Tak! i Nie!

Lato i Zima.

………………………..

– Niemal wszystko!

Ma swego Antonima.

 No i – Sami zauważycie,

Jak mało singli w bycie.

Każdy też wie,

Że coś się ma, albo nie.

Zna też każde stworzenie

Rozkosz jak i cierpienie.

Każde, pewnie coś zabolało

I każde ukojenia doznało.

Wiemy, co światło i cień

I co wynika zeń.

Kiedy byśmy odpoczywali

Gdybyśmy nocy nie znali?

Lecz najtwardsze dowody

To woda służąca do ochłody

I żywota podtrzymywania

– Jak też do oczyszczania,

Wraz z ogniem, bez którego

Nie byłoby jadła gotowanego.

Służą do życia podtrzymania

Ale i do jego rujnowania.

Oboje, choć są przeciwnościami

Są dla nas udogodnieniami

Jak i wrogimi żywiołami.

On służy także do ogrzania,

Jak i do pożogi powstawania.

Łatwo zauważyć się daje,

Żeeeee!

Ogień i Woda – zajadłe przeciwności

To twarde dowody niejednorodności

Świata przez nas użytkowanego

I przez nas wypaczonego.

 

 – Pewnie Boskie Prezydium

Jak świat stwarzało,

W każdym łożu

Przeciwności układało.

 

Tropiciela prześladowcę, z wielbicielem

Wroga z przyjacielem

Jak i cierpienie i zadowoleniem.