Kościół podważa wystarczalność ofiary Chrystusa?

Zarzut:Zgodnie z Encyklopedią Katolicką czyściec "to przejściowy stan, w którym zeszłe ze świata dusze mogą pokutować za niewybaczone grzechy, dopóki nie dostąpią ostatecznej nagrody... Karze czyśćcowej mogą ulżyć ofiary składane przez żywych wierzących, takie jak: msze święte, modlitwy, datki, i inne akty pobożności i dewocji." (3)
Czy doktryna ta głosząc, że niebo można nabyć cierpieniem, kwestionuje doskonałość ofiary Chrystusa? Tak, gdyż ofiara Chrystusa jest całkowicie wystarczająca, aby zbawić każdego pokutującego grzesznika (Tyt.2:11; 1J.1:9; 2:1-2). Dogmat o czyśćcu implikuje, że sama ofiara Chrystusa może być do tego niewystarczająca.

*****

Odpowiedź: Co to znaczy, że ofiara Chrystusa jest wystarczająca? Czy to znaczy, że Chrystus cierpiał tyle, że cierpienie zniknęło z powierzchni ziemi? Odpowiedź jest oczywista – nie. A może stało się ono tylko udziałem niewierzących, a nie dotyka przyjmujących wiarę w Pana? Też nie. Chrystus nie obiecał nikomu, kto idzie za nim, wolności od cierpienia, przeciwnie – obiecał udział w Jego krzyżu. Zatem cierpienie Jego uczniów świadczy o tym, że wystarczalność ofiary krzyżowej Chrystusa nie oznacza braku cierpienia wierzących (i niewierzących). Zatem męka i śmierć Chrystusa to ofiara wystarczająca do zbawienia wszystkich ludzi, którzy żyją, żyli i przyjdą na świat w przyszłości. Jednak ta wystarczalność nie oznacza braku cierpienia wierzących w Niego. I dlatego, jeśli Kościół katolicki neguje doskonałość Ofiary Chrystusa, to czyni to także Apostoł Paweł: „Teraz raduję się w cierpieniach za was i ze swej strony w moim ciele dopełniam braki udręk Chrystusa dla dobra Jego Ciała, którym jest Kościół”. (Kol 1:24 BT). Czy cierpienie jest tylko po tej stronie śmierci? Nie znajduję żadnego takiego twierdzenia w całym Piśmie św.

Dlaczego Kościół wierzy w istnienie czyśćca? Bo wyznaje wiarę, że do nieba nie wejdzie nic nieczystego. A zatem ci, którzy umierają w łasce i pojednani z Bogiem, ale którzy nie do końca odpokutowali za swoje grzechy, czyli ci, którzy nie są w pełni z nich oczyszczeni – oczyszczają się przez cierpienie, aby mogli stanąć przed Bogiem wolni od wszelkiej zmazy grzechy.