Spełniło się wielkie marzenie fanów! 27 maja 2009 r. w Rzymie FC Barcelona sięgnęła po trzeci w historii klubu Puchar Mistrzów. Dla takich wieczorów jak ten, warto kibicować Barcelonie. A czasem warto czekać na takie chwile latami.
Foto: Wp.pl
Tym razem musieliśmy czekać krótko, bo zaledwie trzy lata. Ale poprzednio było to aż czternaście lat posuchy.
Kilka refleksji na gorąco:
1. Udał się rewanż za przegrany 18 lat temu finał Pucharu Zdobywców Pucharów. Barcelona wygrała w meczu po pierwsze ważniejszym, po drugie bardziej zdecydowanie. Był to również udany rewanż za zeszłoroczną porażkę w półfinale LM.
2. Nie powtórzyła się historia sprzed 15 lat, gdy w innym finale marzeń w Atenach z AC Milanem, faworyzowana Barcelona przegrała 0:4 (pisałem o tym w poprzednim poście). Wczoraj, w kolejnym finale marzeń z udziałem Barcelony, to raczej Manchester był stawiany w roli faworyta. Przede wszystkim ze względu na doświadczenie, na zaprawienie w boju, na waleczność i ze względu na Sir Alexa Fergusona, który podobno taktycznie miał Guardiolę zniszczyć. Nic z tych rzeczy. Tym razem finał marzeń zdecydowanie dla Barcelony.
3. Jak słusznie zauważył w komentarzu na moim blogu Starszy Pan „MU dwa swoje zwycięstwa w LM odniósł trochę psim swędem. Cud z Bayernem i karne z Chealsea mogły wyczerpać limit szczęścia”. Rzeczywiście wyczerpał!
4. Dziś Manchester był cieniem samego siebie. Gdy w pokonanym polu Czerwone Diabły zostawiły w ćwierćfinale po ciężkich bojach i z dużym szczęściem, ale i dzięki wyrafinowaniu i doświadczeniu FC Porto mówiło się, że być może najtrudniejsze w obronie Pucharu już za nimi. Jednak nie.
5. Dużym szokiem było dla mnie, jak przytłaczającą przewagę uzyskała Barcelona. Wczoraj życzyłem sobie i kibicom Barcy, by oszczędziła nam trochę nerwów i już nie wygrywała po takim dreszczowcu, jak przed trzema laty. Jak widać, czasem marzenia się spełniają.
6. Najbardziej zaskakująca była dla mnie pewna postawa defensorów Barcy. Tego trudno było się spodziewać już przez sam fakt, że to… Barca. Biorąc dodatkowo pod uwagę duże osłabienia, wielkie słowa uznania dla czwórki obrońców i dla trenerskiego nosa Guardioli.
7. Zawodnikiem meczu, podobnie jak to było podczas ostatnich Mistrzostw Europy, wybrano Xaviego. Myślę, że w pełni zasłużenie, bo podanie do Messiego przy drugiej bramce było absolutnie najwyższej klasy. Swoją drogą Xavi robi w drużynie niesamowitą robotę. Choć czasem nie jest tak widoczny, jak choćby Iniesta.
8. Ode mnie dodatkowe wyróżnienia dla: Puyola (był wszędzie, gdyby wykorzystał 100% sytuację sam na sam z Van der Sarem, on musiałby zostać zawodnikiem meczu), Messiego (przepiękna bramka na 2:0; ogólnie wirtuozeria jak zawsze), Iniesty (kapitalna technika, ogromna aktywność w grze, wiele celnych podań do partnerów, kilka ciekawych akcji) oraz Eto’o (bo skutecznie wykończył już pierwszą swoją akcję, zwykle na początek psuje z dziesięć nim coś ustrzeli, więc dziś wzniósł się na wyżyny).
9. Może to Barcelona będzie pierwszym zespołem, który wygra dwa razy pod rząd LM? Barca ma do tego wszelkie potrzebne instrumenty… I tego Państwu i sobie życzę.
Jestem świeckim magistrem teologii katolickiej sympatyzującym z odradzającym się w Kościele ruchem tradycjonalistycznym. Tematy najbliższe mi na polu teologii, związane w dużej mierze z moją duchowością, to: liturgia (w tym historia liturgii), mariologia i pobożność maryjna, tradycyjna eklezjologia oraz szeroko pojęta tematyka cierpienia w odniesieniu do Ofiary krzyżowej Jezusa Chrystusa. Przez lata zajmowałem się także relacją przesądów do wiary katolickiej.
W życiu zawodowym zajmuję się redakcją i korektą tekstów (jestem również filologiem polskim) oraz pisaniem. Zapraszam na stronę z poradami językowymi, którą wraz ze współpracownikami prowadzę pod adresem JęzykoweDylematy.pl. Ponadto pracuję w serwisie DziennikParafialny.pl. Moje publikacje można odnaleźć w licznych portalach internetowych oraz czasopismach.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Rozmaitości
