Tomaszów nie ma ropy ani gazu, nie zawitało tutaj od 20 lat zbyt wielu poważniejszych inwestorów, dojazd do stolicy województwa – Łodzi odbywa się nadal tą samą wąską, krętą i niebezpieczną drogą, nieustannie remontowaną, przy czym po kolejnych jej przebudowach czas dojazdu wydłuża się zamiast skracać. PKB w naszym mieście należy do najniższych w województwie, rośnie za to bezrobocie i wynosi ok. 17%.
Dla takich miast jak Tomaszów ostatnią nadzieją pozostaje edukacja młodzieży. Jej kwalifikacje w przyszłości mogą podnieść status ekonomiczny miasta, przyciągnąć kapitał inwestycyjny, rozpocząć proces sanacji tkanki miejskiej. Mogą, ale pod warunkiem zatrzymania przynajmniej części uczących się na miejscu.
Dotychczas, po zdaniu matury, młodzież Tomaszowa wyjeżdżała za wiedzą oraz pracą przede wszystkim do Łodzi i Warszawy, rzadziej (z uwagi na koszty) do innych polskich metropolii. Ci, których nie było stać, próbowali na miejscu lub w okolicznych miastach – gdzie jak grzyby po deszczu wyrastały nowe punkty edukacyjne rozmaitych prywatnych uczelni z całego kraju, o nieznanej jakości usług edukacyjnych.
Ci, którzy wyjechali – w sporej części, nie wracali już więcej, chyba że na Boże Narodzenie, Wielkanoc albo na Wszystkich Świętych. Wówczas, przy rodzinnych stołach można było się przekonać, jaki kwiat utalentowanych i mądrych mieszkańców bezpowrotnie ubył temu miastu. I wciąż ubywa. Z roku na rok odstajemy coraz bardziej nie tylko od średniej krajowej, ale także od sąsiednich powiatów. Konkurencją przestaje być już nie tylko Piotrków czy Bełchatów, ale zaczynamy patrzeć z zazdrością na Opoczno czy Rawę Mazowiecką.
Bardzo dobrą inicjatywą, która powstała na terenie Tomaszowa Mazowieckiego i ma ona na celu przywrócić naszemu miastu nadzieję, było powołanie i rozwój Filii Uniwersytetu Łódzkiego. Filii z prawdziwego zdarzenia, której nie ma w żadnym innym miejscu w województwie, z własną kadrą wykładowców, z własnymi dziennymi studiami, z dostępnością do dyplomu wiodącego uniwersytetu, tu na miejscu, bez dojazdów i kosztów. Z tego co wszyscy widzimy i słyszymy z roku na rok rośnie oferta kierunków, przewidywane jest stopniowe uruchamianie studiów drugiego stopnia. Oferta ma być elastycznie dostosowywana do potrzeb rynku edukacyjnego, uniwersytet jest w stanie sprostać nawet najbardziej wyszukanym potrzebom studentów.
Aby jednak zatrzymać studentów w rodzinnych stronach, a nawet przyciągnąć do miasta zdolną młodzież z regionu do miasta, należy pójść o krok dalej. Trzeba powołać do życia w Tomaszowie Mazowieckim kampus studencki - miasteczko akademickie, które mogłoby mieć swoją lokalizację, np. na terenie byłego zespołu szkół budowlanych. Własne akademiki, kompleks wykładowy i sportowy – dostęp do rzeki, to wszystko pozwoliłoby przywrócić Tomaszowowi właściwą strukturę ludnościową. W mieście znów pojawiliby się zdolni, wykształceni młodzi ludzie, chcący działać, pracować, rozwijać się. Byłby to również niebagatelny argument dla potencjalnych inwestorów, dla których już nie tylko tania siła robocza i dostęp do trasy S8, ale także kwalifikacje młodzieży stałyby się powodem do zainwestowania w mieście kapitałów i technologii.
Doświadczenie innych krajów zachodnich oraz niektórych regionów w Polsce każe przypuszczać, że właśnie takie zmiany i reformy społeczne w długim terminie najbardziej przyczyniają się do rozwoju miast i ich najbliższego otoczenia. Mam nadzieję, że taka inicjatywa, która pojawiła się ostatnio w grupie mieszkańców, którzy chcą powstrzymać ,,umieranie” naszego miasta, spotka się z poparciem władz Uniwersytetu Łódzkiego oraz wszystkich samorządowców poczynając od Prezydenta Miasta i Starosty, kończąc na Radnych Miejskich i Powiatowych.
Radny Rady Powiatu Tomaszowskiego
Mariusz Węgrzynowski
http://piotrkovskie.pl/index.php/glowna/region/215-przyszlosc-tomaszowa-to-edukacja-na-miejscu
