Premier Donald Tusk przyzwyczaił nas do „śmiałych posunięć”, ale tylko w sferze zapowiedzi. Ostatnio nawet media przypominają szereg inicjatyw lub ustaw (m.in. waluta euro w 2011 r. czy chemiczna kastracja pedofilii), które były ogłaszane na konferencjach prasowych jako niezbędne do szybkiego wprowadzenia przez rząd lub większość parlamentarną, a które do dni a dzisiejszego nie ujrzały światła dziennego.
Ostatnim „wistem” premiera Tuska jest propozycja zmiany Konstytucji w zakresie trybu wybierania i kompetencji prezydenta. Nie będę rozwodził się nad oralnymi zapowiedziami, co i dlaczego ma w Konstytucji ulec zmianie, ale zwrócę uwagę na jeden, ale istotny fakt.
Stałą wymówką premiera Tuska i polityków PO jest permanentne wetowanie kluczowych ustaw przez prezydenta Kaczyńskiego. Ten sam powód jest wymieniany jako przyczyna odstąpienia rządu PO-PSL od forsowania „śmiałych” i „trudnych” projektów i reform. Wymówka ta jest mało wiarygodna, gdyż na ponad 400 przedłożonych do podpisu ustaw prezydent zawetował mniej niż 20 (a część z tych wet została przez Sejm uchylona), ale załóżmy, że to jest faktyczny powód.
Czemu więc premier ogłasza ad hoc coś, co nie ma formy dokumentu, wymaga wielostronnych i długotrwałych konsultacji, nie uzyska zgody prezydenta, a wręcz nie ma szans na przejście ścieżki legislacyjnej w proponowanym terminie? Czy oby chodzi tu tylko o kolejne „przykrycie” niepowodzeń rządu?
Były radny Sejmiku Województwa Mazowieckiego, autor kilku scenariuszy filmowych i kilkuset artykułów, miłośnik kina, teatru i ogrodów botanicznych.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Polityka
