Węgry Viktora Orbána przekształciły się w model polityczno-finansowy, który pod pozorem suwerenności służy interesom Moskwy, Pekinu i lokalnej oligarchii. To nie tylko problem Budapesztu — to realne zagrożenie dla jedności, bezpieczeństwa i wiarygodności całej Unii Europejskiej. Czy Europa może sobie pozwolić na takiego partnera w swoim środku?
Węgry Viktora Orbána od dawna budzą kontrowersje w Brukseli. Ale dziś, w 2025 roku, sytuacja poszła znacznie dalej niż tylko eurosceptyczna retoryka czy konflikty wokół praworządności. Mamy do czynienia z pełnowymiarowym systemem polityczno-finansowym, który nie tylko podważa fundamenty wspólnoty europejskiej, ale staje się realnym zagrożeniem dla jej integralności.
To, co kiedyś było politycznym flirtem z Putinem, przekształciło się w sprawnie funkcjonujący mechanizm legalizowania interesów autorytarnych reżimów i wykorzystywania unijnego członkostwa do prywatnych, często niejawnych celów.
Rosyjskie pieniądze, węgierskie konta, europejski problem
Po 2022 roku, gdy UE zaczęła konsekwentnie wdrażać sankcje wobec Rosji, Budapeszt stał się jednym z głównych kanałów ich omijania. Węgierski rząd blokował unijne decyzje sankcyjne, odmawiał reform zwiększających przejrzystość beneficjentów i utrzymywał powiązania z rosyjskimi strukturami finansowymi i wywiadowczymi.
Śledztwa OCCRP i węgierskiego portalu Direkt36 ujawniły setki fikcyjnych firm rejestrowanych na Węgrzech, które ułatwiały logistykę "floty cieni" Kremla, udostępniały certyfikaty dla tankowców z rosyjską ropą czy obsługiwały przelewy firm objętych sankcjami.
Szczególną rolę odegrał Międzynarodowy Bank Inwestycyjny w Budapeszcie, określany przez administrację USA jako "przedłużenie rosyjskich służb". Przez długi czas cieszył się dyplomatycznym immunitetem i był praktycznie wyjęty spod nadzoru finansowego. Dopiero presja NATO i USA doprowadziła do jego usunięcia z Węgier w 2024 roku.
"Złote wizy", czyli jak wejść do Schengen za pieniądze Kremla
Program „złotych wiz” uruchomiony przez rząd Orbána w 2013 roku, a reaktywowany w 2024 roku, umożliwił tysiącom Rosjan i obywateli państw powiązanych z Kremlem zakup prawa pobytu w strefie Schengen. Program działał za pośrednictwem firm offshore, bez rzetelnych mechanizmów weryfikacji. Część „inwestycji” wracała do Rosji, inne służyły obchodzeniu sankcji.
Podobnie działają węgierskie banki. OTP Bank – największy bank w kraju – nie jest bezpośrednim organizatorem tych schematów, ale odgrywa kluczową rolę jako tzw. infrastrukturalny pośrednik. Według Átlátszó, bank obsługiwał konta firm zarejestrowanych w Turcji, ZEA, a także prowadził transakcje klientów powiązanych z Azerbejdżanem i krajami Azji Centralnej.
Chiński parasol i nowa zależność Budapesztu
Jeśli Rosja to cicha zależność polityczna, to Chiny stały się dla Węgier nowym partnerem strategicznym – ale na warunkach, które powinny niepokoić całą Europę. Według Politico, do Węgier trafiło ponad 16 miliardów euro chińskich inwestycji. Za tymi pieniędzmi kryją się kredyty na niejawnych warunkach, powiązane z infrastrukturą krytyczną i projektami o wątpliwej przejrzystości.
Budapeszt wspiera kontrowersyjne inwestycje, takie jak kampus Uniwersytetu Fudan czy gigafabryka CATL, mimo masowych protestów społecznych. Przetargi wygrywają firmy bliskie rządowi, często zarejestrowane w rajach podatkowych.
Orbán i klan – prywatne interesy w służbie państwa
Zewnętrzna polityka Węgier jest dziś nierozerwalnie związana z prywatnymi interesami rodziny Orbána i jego otoczenia. Syn premiera – Gáspár – oraz jego zięć István Tiborcz, należą dziś do najbogatszych ludzi w kraju. Lőrinc Mészáros, lokalny oligarcha i przyjaciel rodziny, zdobył miliardowe kontrakty finansowane z chińskich i azerbejdżańskich źródeł.
Nieruchomości, luksusowe samochody, prywatne wille, egzotyczne wakacje – to nie tylko obraz stylu życia, ale też dowód na systemową korupcję i legalizację dochodów z wątpliwych źródeł.
Orbán jako wewnętrzne zagrożenie dla Unii
Węgry nie są już "trudnym partnerem", one stały się mechanizmem destabilizacji wewnątrz Unii. Obsługując interesy Moskwy i Pekinu, pozwalając na legalizację środków autorytarnych reżimów, Orbán wykorzystuje członkostwo w UE jako walutę politycznego szantażu wobec Brukseli.
To nie jest przypadek, to model biznesowy: władza plus geopolityczne pośrednictwo równa się wpływy, bez względu na standardy praworządności.
Jeśli UE naprawdę wierzy w swoje wartości, musi zareagować zdecydowanie: poprzez sankcje personalne wobec osób z otoczenia Orbána, ograniczenie dostępu do funduszy unijnych i wzmocnienie nadzoru nad bankowym sektorem Węgier.
Bo jeśli nie powstrzymamy tej środkowoeuropejskiej wersji autorytarnego kapitalizmu dziś – jutro może być za późno.
Inne tematy w dziale Polityka
