Duchowość - wizualizacja abstrakcyjna.

Duchowość “na cmentarzu”:

- groby dzielą się na te z krzyżem oraz na te bez niego… .

- groby dzielą się na te, będące symbolem życia, i te które są jego końcem.. .

- znicz stojący na półce sklepu znaczy zgoła co innego, niż znicz palący się np. na Krakowskim Przedmieściu..

Duchowość “komórkowa”.

- nawet najbardziej wypasiony aparat komórkowy, bez karty sim i aktywacji w sieci komórkowej pozostaje jedynie ładnym gadżetem niezdolnym do wykonywania połączeń.. .

Duchowość “pokarmowa”:

- nie każda reklamowana jako super smaczna i zdrowa żywność, okazuje się właśnie taka po spożyciu albo wskutek regularnego spożywania.. .

Duchowość “kwiatowa”:

- kwiat rosnący na rabatce, ogrodzie nie oznacza tego samego, co ten sam kwiat wręczany kobiecie.. .

Duchowość “telewizyjna”:

- nie zawsze obraz, ludzie oraz sytuacje pokazywane na ekranie są prawdziwe. Za tym obrazem kryje się albo prawda albo fałsz, a na pewno kryją się intencje tego kto ów obraz wyprodukował

Duchowość “codzienna”

Nie wszystko, co na pierwszy rzut oka jawi się jako atrakcyjne okazuje się takim po bliższym poznaniu i odwrotnie. Nie wszystko jawiące się jako nieatrakcyjne przy bliższym poznaniu okazuje się takim.. .

***

Duchowość jest rzeczywistością realną która jest prawdą o tym, co jest. Prawdą o człowieku, o świecie, o wydarzeniach, o danym przedmiocie. A to dlatego, że to, co widzę jest skutkiem jakiegoś zamysłu. To, że jestem, jest skutkiem aktu powołania mnie do życia przez rodziców, samochód którym jeżdżę jest skutkiem projektu kogoś kto projektuje samochody, produkuje, sprzedaje, itd. I na koniec należy jeszcze mieć świadomość tego, że nie wszystko zostało już odkryte, nazwane, poznane ale istnieje. Świadomość tego, uczy pokory i ostrożności wobec arbitralnego określania, że coś nie istnieje, i że, nie warto szukać na nie odpowiedzi.

Na część pytań już znamy odpowiedź, na część nie. Ale to nie zwalnia z wysiłku zadawania pytań i szukania na nie odpowiedzi. Tak właśnie działa nauka: to, że jednemu naukowcowi nie uda się odkrycie, nie oznaczą, że nie uda się to temu, kto będzie owe badania kontynuował.
Szukanie odpowiedzi i jej uzyskanie jest wynikiem – w nauce – działania sztafety pokoleń naukowców. Tak samo jest w dziedzinie rozwoju cywilizacji: odkrycie i sukces jednego staje się bazą dla kontynuacji badań i wynalazków kontynuatorów.

Gdyby w nauce postępować wg postawy agnostycznej, świat zatrzymałby się w miejscu. Bo nikt nie zadawałby sobie trudu poszukiwań prawdy i zastosowania jej do rozwoju ludzkości.