Ludzie mali a zawistni wielokrotnie dawali wyraz swoim kompleksom wobec Jaśnie Oświeconych Europosłów. Te pełne złości indywidua miotały inwektywami kwestionując sens istnienia Parlamentu Kołchozowego jako zbędnego, ponieważ zajmującego się, excusez-moi, pierdołami.
Z radością donoszę, że eurociało ustawodawcze czynem właśnie obaliło te jakże naganne głosy krytyki. Sowicie opłacani pieniędzmi podatników parlamentarzyści z nawiązką odwdzięczyli się wszystkim stowarzyszonym społeczeństwom (z nawiązką – znaczy po stronie podatników powstało manko, co wymaga natychmiastowego zwiększenia ich obciążeń podatkowych, aby podnieść głodowe diety EU-posłów). Otóż ci – nie bójmy się używać adekwatnych, odważnych słów – otóż ci geniusze uchwalili rezolucję, w której zawarli instrukcję zapobiegającą holokaustowi na drogach Europy:
To oczywiście nie wszystko, a jedynie pobieżny skrót – owa epokowa rezolucja liczy 103 zalecenia, czyli o 93 więcej niż przestarzały regulamin zwany dekalogiem. Skąd mi ta algebra wpadła do głowy? Oczywiście dzięki naszym dobrodziejom, którzy nie tylko dbają o powszechne szczęście, lecz i swoje starania uwiarygodniają stosowaniem wyższych nauk ścisłych:
Według danych PE, tylko w 2009 roku na europejskich drogach zginęło 35 tys. osób. Jak wyliczyli europosłowie, jest to równowartość ok. 250 katastrof średniej wielkości samolotów z kompletem pasażerów na pokładzie.
Malkontentom od razu odpowiadam – powyższe pracowite wyliczenia, powstałe w wyniku burzy euromózgów i wielomiesięcznych obliczeń kontrolnych są prawdziwe! Tak, sprawdziłem je w ciągu 8 sekund na kalkulatorze w telefonie komórkowym, z całą odpowiedzialnością mogę zatem potwierdzić: wyliczenia europosłów są idealnie ścisłe! Jakże się cieszę, że moje pieniądze idące na utrzymanie brukselskich dobrodziejów nie są marnowane! No i co, eurosceptycy – łyso wam?
Oczywiście szczęściu należy pomagać. Dlatego obok nowych, lepszych przepisów ratujących życie, zaistniała obiektywna konieczność powołania nowego urzędu. Im więcej urzędów tym lepiej, przeto dzięki unijnemu koordynatorowi ds. bezpieczeństwa w ruchu drogowym od razu poziom życia nam poskoczy pod sufit. Bez owego koordynatora i hord jego podwładnych cel wyznaczony na rok 2020 - nie więcej niż 15,5 tys. zabitych w wypadkach drogowych – mógłby być zagrożony. Uff.
Osobiście uważam, że słuszną linię ma nasza władza. Skoro władza formułuje przepisy drogowe, władza nagradza wydaniem permitu na jazdę, władza kontroluje tych, których uznała za wystarczająco odpowiedzialnych, aby powodować półtoratonową masą żelastwa, to władza ma także prawo takiego ananasa uznać za pijanego kamikaze, który wsiada do auta tylko po to, aby się zabić. I nie ma w tym żadnej sprzeczności, tak samo jak nie ma sprzeczności w konstatacji, że w Parlamencie Kołchozowym zasiadają sami geniusze wybrani przez kretynów. Praktyka to potwierdza: europoseł jest zmuszony uchwalić przepisy, które wymusztrują człowieka, który go wybrał, ponieważ bez tych przepisów człowiek, który wybrał europosła, zrobi sobie krzywdę. Ktoś tu czegoś jeszcze nie rozumie?
Wszystkim tym, którzy nie wierzą tym oczywistym prawdom i złośliwie twierdzą, że nie chodzi o bezpieczeństwo, lecz o kasę (Państwa członkowskie poniosły w omawianym roku około 130 mld euro kosztów związanych z wypłacaniem rent i odszkodowań oraz finansowaniem akcji ratunkowych) należy zadać bezpośrednie pytanie:
A gdyby tak twoją rodzinę rozjechał pędzący 35 km/h jakiś pijany wyborca, to co byś wtedy powiedział?
Inne tematy w dziale Polityka
