Tak sobie dumam z rana zamiast pracować
Bo jeśli dane nam talenta od Boga i jeśli ich nie zmarnujemy i przepięknie rozkwitną na naszych i waszych oczach...
i obserwujemy czyjąś niezwykłą inteligencję, rozległą wiedzę, fantastyczną umiejętność, anielski głos, zręczne dłonie, kochające serce, niezłomność życiową to tak sobie myślę, że szkoda, jeśli potem to odchodzi
Bo odejść musi
Pozostaje na czas jakiś w pamięci ludzkiej lub dłużej - na nośnikach
I tylko westchnienie - takiego drugiego nie będzie, nigdy
bo nic się nie powtarza
Na pewnym poziomie - mniej żal człowieka, który zmarnował możliwość
Nie rozwinął się, nie zakwitł, przeszedł niezauważony, przemknął cieniem, nie urodził siebie
Może następnym razem...
Cieniom tych, którzy zabrali ze sobą swój skarb dedykuję ten wpis
Bo skarb Twój, gdzie serce Twoje...
Gdzie serce Twoje?
Nauczyciel, przewodnik po Lubelszczyźnie, pasjonat turystyki,rozkminiania, pisania, życia. Zachęcam do zawodowego kontaktu - nikt tak Lubelszczyzny nie pokaże jak Promiss :-) 508 093 668 Właścicielka bloga na innej platformie, kiedyś tam - wiele lat, w kategorii - "Absurd". Myślę, że to istotna informacja dla komentujących, zwłaszcza, że czasem wchodzę w konwencję. Ale tylko czasem.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Kultura
