Poważne oskarżenia Izraelczyków wobec rządu RFN?
Zbliżamy się do 50. rocznicy masakry na olimpiadzie w Monachium w 1972 r., kiedy 11 izraelskich sportowców zostało zamordowanych przez palestyńskich terrorystów. Nawet po upływie dziesięcioleci rany nie zagoiły się, a okrucieństwo pozostaje tak samo wzruszające i pełne emocji, jak zawsze.
Powszechnie uważa się, że rząd niemiecki, spartaczył próbę zasadzki na terrorystów, pozwalając im na zamordowanie sportowców, których wzięli jako zakładników.
Niedawno Niemcy zaoferowali dalsze odszkodowania rodzinom ofiar. Zostały odrzucone, a jeden z ocalałych nazwał to „poniżającym”. W rezultacie rodziny bojkotują nadchodzącą ceremonię upamiętniającą rocznicę...
Mają rację, ponieważ zachowanie Niemców od momentu, gdy Izraelczycy zostali po raz pierwszy wzięci jako zakładnicy było poniżające i haniebne.
Nie tylko odmówili udziału izraelskiej pomocy bezpieczeństwa (najlepszych operatorów na świecie), która mogła uratować życie ofiarom, ale pozwolili na kontynuowanie igrzysk pomimo okrucieństwa, a później uwolnili trzech z ocalałych morderców po porwaniu samolotu przez palestyńskich terrorystów.
Pozostają podejrzenia, że porwanie zostało zorganizowane we współpracy z rządem zachodnioniemieckim, który w następnych latach zbudował silne relacje z OWP.
Rząd izraelski nie był nieświadomy tej zdrady. W odpowiedzi uruchomiła „Operację Wrath of God”, trwającą dziesięciolecia operację wywiadowczą, w ramach której stracono większość osób zaangażowanych w planowanie i przeprowadzenie ataku oraz sparaliżowano zagraniczne zdolności terrorystyczne OWP.
Jego największym osiągnięciem było jednak wymierzenie przynajmniej pewnej miary sprawiedliwości ofiarom i ocalałym.
Jest w tym lekcja, ponieważ Żydzi nauczyli się tego dnia w 1972 roku czegoś strasznego. To była szokująca lekcja i zajęło to wiele lat. .
Nieudany „ratunek”, odmowa odwołania igrzysk i żałosne uspokojenie sprawców opierały się na jednej zasadzie: życie Żydów nie ma znaczenia.
Dla przeszłych pokoleń Żydów nie byłoby to zaskakujące. Przez wieki życie Żydów nie miało znaczenia. Żydzi o tym wiedzieli i zajmowali się tym najlepiej jak potrafili. Ale po Holokauście zaczęto wierzyć być może w przypływie roztargnienia, że teraz życie Żydów ma znaczenie.
Lekcja monachijska dla większości Żydów została odrobiona całkiem dobrze, Izrael ma środki, by odpowiednio postępować. Bohaterskie wysiłki Izraela, aby osiągnąć sprawiedliwość dla ofiar, dokonać egzekucji sprawców i zmusić świat do zaakceptowania tego, że choć może nie doceniać życia żydowskiego, Izrael jest obrońcą każdego Żyda na świecie.
To reprezentuje jedno z najszlachetniejszych osiągnięć państwa żydowskiego.
...
