Łódzkie studentki otrzymywały od wykładowcy filozofii Uniwersytetu Łódzkiego na portalu społecznościowym zaproszenia do bliższej damsko-męskiej znajomości. Profesor jednak nie cieszył się wzięciem i przy braku oczekiwanego odzewu, wysyłał takie wiadomości do następnych dziewczyn. Studentki między sobą zaczęły rozmawiać o niechcianej korespondencji, aż podniosła się wrzawa. Ale to chyba najdelikatniejsza afera uczelniana ostatniego czasu.
Czy jestem bezczelnym i prymitywnym gburem, skoro nazywam środowisko akademickie "uczelnianą hołotą"? Owszem, zdarzają się jeszcze pracownicy szkół wyższych zasługujący na szacunek, lecz na pewno już nie jako grupa społeczno-zawodowa. Natomiast skala skandali nie pozwala, aby tytuł "doktora" czy nawet "profesora" był świadectwem przyzwoitości i człowiek ten mógł budzić zaufanie na podstawie posiadanego tytułu.
Studentki Akademii Artystycznej w Poznaniu zaalarmowały, że grono wykładowców wielokrotnie czyniło im propozycje seksualne. To podobno cieszący się uznaniem plastycy, a część spośród nich swoimi pracami wspiera ruch feministyczny. Sami zaś szukają okazji, by "zaliczyć panienki". Władze UŁ podjęły decyzję o odsunięciu wskazanego pracownika uczelni od prowadzenia zajęć (miejmy nadzieję, iż nie tylko na okres wakacji, kiedy i tak przecież nie są realizowane), natomiast w Poznaniu wciąż analizują sprawę. Tam nie chodzi tylko o jednego człowieka z kadry, którego można "poświęcić".
Co oburza? Wcale nie sytuacja, że wykładowca mógłby nawiązać relację uczuciową ze studentką. Są przecież dorosłymi ludźmi, nie składali ślubów celibatu i jeżeli byłoby przyzwolenie z obu stron, robienie wtedy skandalu stanowiłoby przejaw dulszczyzny. Zresztą znam nawet przypadek, że mężem nauczycielki szkoły średniej został jej wcześniejszy uczeń i są wieloletnim małżeństwem. Problem stanowi wykorzystywanie pozycji zawodowej i istniejącej zależności w celu szukania przelotnych znajomości niekoniecznie z tylko delikatnym podtekstem erotycznym, lecz dosłownie "cyklicznych łowów", aż któraś ulegnie. I to przez ludzi, którzy jako autorytety lubią wytyczać ścieżki myślenia w przestrzeni publiczno-społecznej.
Dla chuci podlewanych pychą może by udało sie jednak znaleźć choć cień usprawiedliwienia popędem seksualnym. Natomiast jeszcze bardziej ohydne wydają się chciwość i przekupstwo. W Polskiej Komisji Akredytacyjnej oceniającej szkoły wyższe (czyli na samych szczytach) CBA właśnie wykryło korupcję, a handel dyplomami wcale nie dotyczył tylko Collegium Humanum. Ponadto w związku z tym procederem w areszcie przebywa wybitna osobowość, którą niedawno obecny Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego uczynił swoim pełnomocnikiem ds. jakości kształcenia. Wstyd! W tych okolicznościach może należałoby podać się do dymisji, lecz mamy polskie standardy i wcale nie słychać larum. Do zadań nadzorczych powołuje się zazwyczaj ludzi ustosunkowanych w danych środowiskach (np. uczelnianym), gdzie sieć zależności jest gęsta i będąc akurat "przy funkcji", można życzliwiej spojrzeć na "swoich". Istnieje spore prawdopodobieństwo, że w przyszłości odwdzięczą się. Ale w ostatnich przypadkach to już znajdujemy się kilka leweli wyżej (a właściwie poniżej jakiegokolwiek minimum przyzwoitości), ponieważ jeśli mówimy o zjawisku korupcji, najprawdopodobniej chodzi o spore pieniądze, a nie tylko towarzyskie układy.
Do litanii ulubionych określeń, którymi chętnie publicznie obdarowują się (z rewanżem) prelegenci w środowiskach akademickich: „wybitny naukowiec”, „świetny specjalista” albo „mentor młodzieży”, warto jeszcze dodać: „krętacz pospolity”.
Rafał Osiński
Sprawy społeczno-polityczne i kościelne, edukacja, ochrona zdrowia to bliskie tematy. Ale nie tylko.
Jestem uważnym obserwatorem i pomagam, abyśmy nie utopili się w naszej rzeczywistości.
Prowadzę kanały na You Tube oraz X:
@RafalOsinski-WnikliwyKanal
@RafalOsinski-psychoedukacja
https://twitter.com/RafalOsinski_
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Społeczeństwo
