Neoliberalizm jest to system, którego celem jest maksymalizacja i prywatyzacja zysku oraz uspołecznienie kosztów. W praktyce oznacza to, że maksymalny zysk ma trafić do 1% najbogatszych ludzi, zaś pozostali mają ponosić koszty. Aby stało się to możliwe, grupa ekonomistów na zlecenie wielkiego biznesu opracowała 3 procesy gospodarcze - polegające na liberalizacji, prywatyzacji i deregulacji gospodarki. Ich głównym celem było usunięcie wszystkich barier utrudniających prowadzenie swobodnej działalności handlowej przez globalny kapitał dla uzyskania maksymalnego zysku.
Sprywatyzować należy wszystko
Za twórców neoliberalizmu uznaje się Miltona Friedmana oraz Friedricha von Hayeka. To właśnie Friedman stworzył teorię monetaryzmu oraz przyczynił się do powstania wolnego handlu w skali światowej, co ma bezpośredni związek z likwidacją ceł zaporowych. Friedman był zwolennikiem totalnej prywatyzacji, nie tylko przedsiębiorstw czy usług publicznych takich jak np. ochrona zdrowia, ale też wody, lasów a nawet i powietrza, gdyby tylko istniała taka możliwość.
Neoliberalne reformy stały się niezwykle korzystne dla największych amerykańskich korporacji oraz największych banków inwestycyjnych z Wall Street, które zarabiały krocie na prywatyzacji gospodarek innych krajów.
Spekulacje źródłem zysku
To właśnie USA stały się największym orędownikiem prywatyzacji i liberalizacji globalnej gospodarki i za pomocą takich instytucji jak Światowa Organizacja Wolnego Handlu (WTO), MFW czy Bank Światowy wymuszały na poszczególnych krajach przeprowadzenie reform dostosowania strukturalnego (SAP) w celu maksymalizacji zysku przez amerykańskie korporacje czy banki inwestycyjne. To właśnie bankierzy z Wall Street najwięcej zarabiają na neoliberalizmie, m.in. takie banki jak Goldman Sachs czy J.P Morgan.Największe zyski tym największym instytucjom finansowym przynoszą spekulacje na rynku finansowym, surowcowym oraz żywności.Od 1929 roku nie ma kryzysu finansowego bez udziału Goldmana czy Morgana. Kiedy więc inne kraje toną w kryzysie spekulant finansowy- Goldman Sachs oraz J.P Morgan pomnaża swoje zyski. Do podziału zysków dołączają się też inni spekulanci oraz globalne korporacje. To właśnie w żywotnym interesie banków inwestycyjnych, jak i globalnych korporacji, leży prywatyzowanie gospodarki.
W neoliberalizmie banki zarabiają najwięcej nie na kredytowaniu gospodarki, lecz na prywatyzacji gospodarki i spekulacji finansowej. To właśnie, że spekulacje finansowe stały się dla instytucji finansowych najbardziej opłacalnym biznesem, przyczyniło się do powstania globalnego kryzysu finansowego, na którym zarobili nieliczni, kosztem pozostałych.
Sieć powiązań
Zaraza neoliberalizmu rozlała się na cały świat za pomocą nie tylko narzuconych reform strukturalnych, ale też obsadzania kluczowych stanowisk w państwie ludźmi pracującymi na rzecz globalnej finansjery z Wall Street. Zobaczmy, więc jak to wygląda: Timothy Geitner, sekretarz Skarbu USA ( bank Goldman Sachs), Mario Monti, premier Włoch ( bank Goldman Sachs), Mario Draghi: prezes Europejskiego Banku Centralnego ( bank Goldman Sachs), Lucas Papademos: były prezes Banku Grecji (bank Goldman Sachs), Petros Christodoulou, były dyrektor ds. rynków w Narodowym Banku Grecji (bank Goldman Sachs), L. Balcerowicz: główny reformator polskiej gospodarki (bank J.P Morgan), Krzysztof Walenczak, wiceminister Skarbu Państwa ds. doradztwa prywatyzacyjnego- (upadły bank Lehman Brothers)
.
Bardzo ważną rolę w promowaniu neoliberalizmu na świecie odegrał Jeffrey Sachs. Stał się on ekonomicznym doradcą rządów Ameryki Łacińskiej, Europy Wschodniej, Azji i Afryki z katastrofalnymi skutkami dla gospodarek i obywateli tych krajów.
Terapia szokowa
Jednym z krajów, która została poddana neoliberalnej terapii szokowej była Boliwia. Pod hasłem zdławienia hiperinflacji Jeffrey Sachs w zamian za amerykańską pomoc finansową domagał się wdrożenia programu prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, podwyższenia podatków oraz drastycznego ograniczenia wydatków publicznych. W wyniku zastosowania tej terapii bezrobocie w Boliwii podskoczyło do 30%, realne płace zmniejszyły się o 40%, gwałtownie wzrosło rozwarstwienie społeczne, zaś przemysł naftowy, krajowe linie lotnicze, koleje, elektryczność i telefony znalazły się w rękach amerykańskich korporacji.
Pomimo znanych skutków neoliberalnej terapii szokowej w Boliwii, te same reformy zostały wprowadzone w Polsce.
Komentarze