Jaki jest koń każdy widzi.
Żarty się skończyły. Donald Tusk nie radzi sobie z rządzeniem. Zielona wyspa zabarwiła się na purpurowo, zwalnia gospodarka, rośnie bezrobocie, ludzie wykształceni uciekają z kraju, nauczycieli wyrzuca się z pracy, korupcja stała się normą, afera taśmowa pokazała, że Polską rządzi nepotyczna klika. Zaś afera Amber Gold ostatecznie dowiodła, że polskie państwo pod rządami Tuska doprowadzono do kompletnej rozsypki, a jego struktury, od których zależy los ludzi, przestały działać. Rząd zaciągnął praktycznie niespłacalne długi i nie ma, co dalej ukrywać, że właśnie się rozpoczyna proces ekonomicznego uzależnienia Polski od obcego kapitału, czyli rodzaj ekonomicznej aneksji.
A do takiego stanu mogło dojść, dlatego, że doktrynerom Platformy udało się wszczepić w polskie mózgi mit o rzekomo niezastąpionej Platformie.
Koronnym argumentem tego pokrętnego triku socjotechnicznego było metodyczne zastraszanie ludzi powrotem do władzy ludojada Jarosława i jego spragnionych krwi brygad spod znaku Ojca Dyrektora. Straszono ludzi podsłuchami, prawnymi represjami, i Bóg wie, czym jeszcze, a zmanipulowane przez prorządowe media społeczeństwo nabierało się na te prymitywne sztuczki.
Lecz najgorszym było, że Platforma dała azyl ludziom o komuszo ubeckich korzeniach, co dzisiaj przejawia się tym, że ci osobnicy nadal tkwią w butnym przekonaniu, iż mimo formalnego „upadku” komuny, Polska nadal jest ich wyłączną własnością.
Ten zaprogramowany proces demoralizacji Polaków dotknął początkowo prominentów Unii Demokratycznej i Unii Wolności, lecz za rządów Platformy Obywatelskiej proces ten dotknął również jej członków szeregowych, których zdołano przekonać, że Polska to nie jakaś tam ojczyzna, lecz poletko, z którego należy czerpać zyski wyłącznie dla siebie, a po nich choćby potop. Bo dla nich polski interes narodowy to po prostu śmiechu warty zabobon.
W efekcie, ci wynaturzeni moralnie cynicy zdemoralizowali doszczętnie ludzi przyzwoitych, jacy się jeszcze ostali w Platformie, utwierdzając ich w wierze, że są „lepsi” od „gorszych”.
I nie ma, co ukrywać, że taki stan rzeczy wcześniej, czy później doprowadzi do gospodarczej katastrofy, a w konsekwencji całkowitego rozkładu polskiej państwowości.
Rządy Platformy pokazały bezspornie, iż grzechy rządu Jarosława Kaczyńskiego to pikuś wobec tego, co wyczynia rząd Donalda Tuska. A przecież premier Tusk przyrzekał, że jak dojdzie do władzy nigdy nie powieli błędów poprzedników. W efekcie rząd Tuska okazał się de factogorszy od rządu Kaczyńskiego i nie sposób temu zaprzeczyć.
Co zatem robić?
Odpowiadam. Proszę Państwa! Trzeba spojrzeć prawdzie w oczy i w końcu odkłamać mit o niezastąpionej Platformie. Następnie należy odsunąć tę doszczętnie zdegenerowaną partię od władzy, nim będzie za późno.
Ale rządu Platformy nie ma, kim zastąpić! - trąbią zaprzedane władzy media mainstreamowe.
Nieprawda, odpowiadam. Sprawy zaszły tak daleko, że zabójcze dla Polski rządy renegatów Platformy należy zastąpić choćby nawet tym okropnym PISem, który było nie było popiera, co najmniej 25% głosujących Polaków. A jak się pisowcy nie sprawdzą, trzeba ich również odsunąć od władzy i wybrać następnych.
Ale to będzie nas strasznie dużo kosztowało wrzeszczą w niebogłosy: Michnik, Mazowiecki, Paradowska, Żakowski, Wielowiejska, Wołek, Kuźniar, Lis, Bartoszewski, Wajda, Kutz, Kuczyński, Krupiński, Olszewski et consortes.
Trudno - odpowiadam. Każda zmiana początkowo kosztuje, lecz jeśli jest rozsądna to per saldo się opłaca. Więc nie bójmy się tego i wybierzmy „mniejsze zło”.
I tak, metodą kolejnych prób, wybierzemy w końcu wariant optymalny, najkorzystniejszy dla Polski.
Bo właśnie tak się kształtowały dojrzałe demokracje zachodnie, choć były to procesy nie łatwe, kosztowne i długotrwałe.
W obecnych realiach geopolitycznych i realnym zagrożeniu polskiej państwowości innej drogi nie ma.
Krzysztof Pasierbiewicz
(nauczyciel akademicki)
Posłuchaj również (Niepoprawne Radio):
