Dedykowane moim rówieśnikom, którym się już nie chce tyłka z domu ruszyć
Motto:
Ludzie zawsze myślą na odwrót:
śpieszy im się do dorosłości, a potem wzdychają za utraconym czasem.
Tracą zdrowie, by zdobyć pieniądze, potem tracą pieniądze by odzyskać zdrowie.
Z troską myślą o przyszłości, zapominając o chwili obecnej, i w ten sposób nie przeżywają ani teraźniejszości ani przyszłości.
Żyją, jakby nigdy nie mieli umrzeć, a umierają, jakby nigdy nie żyli..
(Paulo Coelho)
Motto muzyczne: https://www.youtube.com/watch?v=SPV6leO0zdo
Równo przed rokiem dostałem od córki na gwiazdkę karnet do znajdującego się opodal mojego miejsca zamieszkania klubu fitness w kategorii „Program Senior 60+”, z komentarzem: „siedzisz tato przed tym cholernym komputerem od rana do nocy, więc nie masz wyboru, karnet wykupiony, - od Nowego Roku zaczynasz ćwiczenia!”. Nie miałem tedy wyjścia i musiałem spełnić życzenie nie do odrzucenia mojej ukochanej jedynaczki, - i z uczuciem, jakie człowieka dopada przed drzwiami dentysty stawiłem się kornie na pierwszych zajęciach.
No i zaczęły się schody, bowiem okazało się, że jestem jedynym męskim rodzynkiem w gronie kilkudziesięciu niezwyczajnie chwackich niewiast wycinających takie hołubce, że mi się od samego widoku tych łamańców i zakrętasów zakręciło w głowie. Ale się zawziąłem i przysiągłem sobie, że nie pęknę, - i choć po kilku pierwszych zajęciach czułem się, jak przejechany przez drogowy walec, po miesiącu, z niewymownym zdumieniem zmiarkowałem, że jestem, co najmniej o rok młodszy.
Dlaczego?
Bowiem okazało się, że zajęcia prowadzi przeurocza pani Kasia o temperamencie bez cienia przesady równym sile wybuchu bomby atomowej, a jeszcze do tego, jako absolwentka krakowskiego AWF-u posiadająca imponującą wiedzę w temacie ćwiczeń mających na celu skoordynowanie ruchu z oddechem, pani Kasia uświadomiła mi również, że zanim zacząłem te zajęcia po prostu nie umiałem oddychać, a momentami nie oddychałem wcale, bądź prawie.
Powiem więcej. Pani Kasia mi zademonstrowała, że oprócz wiedzy fachowej, równie ważnym, jeśli nie ważniejszym jest, by instruktor fitness posiadał charyzmę, przyjazny ludziom sposób bycia i magnetyczną osobowość, która pozytywnie wpływa na innych, poprawia im samopoczucie, poszerza wyobraźnię, a co najważniejsze budzi w nich ochotę do życia i działania. Że utalentowany instruktor musi mieć jeszcze polot, wrodzony instynkt aktorski, odrobinę malarskiej fantazji i cały ocean dobroduszności. Ale to jeszcze nie wszystko. Godny zaufania fitness majster musi się jeszcze umieć bawić tym, co robi. I choć trudno w to uwierzyć, pani Kasia posiada te wszystkie cechy razem wzięte. Powiem więcej. Pani Kasia grając na instrumencie dialektyki bólu i rozkoszy, po kilkumiesięcznym biczowaniu nas sprawiła, że niełatwe w pewnym wieku ćwiczenia przestały być dla nas torturą stając się narzędziem relaksującego błogostanu pozwalającego nam się cieszyć życiem i na zawsze wyzbyć zrzędliwości jakże charakterystycznej dla wieku sędziwego.
I tak, po roku ćwiczeń przekonałem się, że nie tylko czuję się lepiej fizycznie, to jeszcze raz potwierdziła się maksyma moich już dawno zmarłych rodziców, którzy mi często powtarzali, że do osiągnięcia pełni życiowego komfortu niezbędne są stosownie dobierane miejsca i ludzie, - bowiem z biegiem czasu nasza grupa ćwiczeniowa utworzyła coś na kształt fitnessowej rodziny, w której czujemy się ze sobą dobrze i bezpiecznie, a wątpiącym powróciła wiara, że życie potrafi być piękne w każdym wieku i w przeciwieństwie do tego, w co wątpił Jerzy Połomski, - jednak można „mieć wciąż dwadzieścia lat”.
Trzeba tylko ćwiczyć, ćwiczyć i jeszcze raz ćwiczyć!
I z tym ambitnym wyzwaniem pozostawiam Państwa na Święta życząc Gościom i Komentatorom mojego blogu wszystkiego, co najlepsze.
Krzysztof Pasierbiewicz (Rocznik 1944. Pani Kasia stoi piąta z lewej w najwyższym rzędzie na zdjęciu ilustrującym notkę, zaś ten facet leżący u stóp swych fitnessowych Koleżanek to autor niniejszej notki)
Post Scriptum
Komentarze zdają się wskazywać, że nie tylko kobiety bywają zazdrosne.
