Zdziczały naród i elity zblatowane z bandycką władzą. Wszyscy razem zafascynowani utopią jakiejś Świętej Rusi, na którą jakoby czyha reszta świata.
Bezwolne społeczeństwo praktykujące od wieków samobójcze i powszechne pijaństwo, jako antidotum na beznadzieję egzystencji.
Cerkiew pod patronatem KGB gwarantująca, że zbrodnie, tortury, rabunki i gwałty zostaną odpuszczone zbrodniarzom po śmierci.
Kraj, w którym życie człowieka nie ma najmniejszego znaczenia, ale jest paradoksalnie bezcenne w tym sensie, że państwo nie da za nie złamanego grosza.
Mordercza hołota szumnie zwana Armią, werbująca masowo morderców, gwałcicieli i szabrowników. Prym w tym procederze wiodą dowódcy, którzy wcześniej okradli dowodzone przez siebie wojsko.
Zakłamane państwo, gdzie korupcja jest normalnością, a dyplomacja służy do fałszowania rzeczywistości. Absurdalne państwo, które napadając na sąsiada twierdzi przy tym, że jest gwarantem jego suwerenności.
Anachroniczny kraj, którego mieszkańcy nie znają elektrycznego czajnika ani asfaltowej drogi, ale wysyłani są w onucach na współczesną wojnę. Potem wyrażają swoje ogłupienie, bazgrząc na ścianach okradanego domostwa pytanie „Kto wam pozwolił tak dobrze żyć?”.
Władza nie kierująca się zdrowym rozsądkiem ani logiką, lecz ludobójczą furią. Otępiały człowiek w swojej masie godzi się na rolę mięsa armatniego, dopóki sam nie zostanie powołany. Wtedy dumny obywatel imperium zapomina o świętości Rusi i daje drapaka, gdzie pieprz rośnie.
Upaństwowione zło, skorumpowane, pijane i bose, ale pozujące na imperium.
Tyle w największym skrócie.
