Wizerunek Polski spadł w czasie dobrej zmiany dramatycznie. Wedle ustaleń firmy Newton Media, wydawcy raportu “Polska w mediach zagranicznych” liczba negatywnych informacji o Polsce w światowej prasie znacząco się powiększyła. W okresie od września 2014 do sierpnia 2015 było ich 9%, w tym samym czasie od 2018 do 2019 odnotowano ich 41%. Odpowiednio zmalał odsetek pozytywnych i neutralnych doniesień.
Niezależnie od problemów z praworządnością, brakiem solidarności w sprawie uchodźców, instytucjonalnego szkalowania przeciwników także wenezualizacja naszej gospodarki, na wyścigi zapowiadana w kampanii wyborczej nie poprawia nam wizerunku.
Również pretendent do przysługującej nam funkcji komisarza ma otwartą sprawę przed Europejskim Urzędem ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych. Miał w czasie posłowania do PE podróżować w gorszym standardzie, a rozliczać się wedle lepszego. Sam powiada, że w latach 2009-2011 „z własnej inicjatywy” zwrócił do kasy Europarlamentu 11 250 euro za „niewystarczająco udokumentowane” koszty podróży.
Wszystko to jest drobiazgiem wedle peerelowskich standardów, jakie wskutek dobrej zmiany są u nas na powrót wdrażane. Należy do nich zarówno awersja Zachodu jak i kombinowanie z kosztami podróży, żywcem przeniesione z czasów, kiedy byliśmy dziesiątą potęgą przemysłową świata.
Ale też coraz bardziej nie pasujemy do Europy i coraz częściej słychać, że nie zamierza ona dłużej tolerować tego stanu rzeczy. Polexit więc zaczyna być prawdopodobny nie tylko z powodu naszych ciągot do Wschodu, ale i zniecierpliwienia Zachodu.
Bo też każdy stoi tam, gdzie się ustawił i jest postrzegany tak, jak się sam wystroił.
