Wielu blogerów od jakiegoś czasu wspomina i przypomina swoje notki sprzed ... miesięcy sygnalizujące błędy w działaniach PIS. W tym te związane z reformą wymiaru sprawiedliwości. Też takie mam na swoim koncie ale nie zamierzam nimi epatować. Co się stało, to się stało. Nic mi z tego, że przewidywałem i ostrzegałem. Mądrzejsi, pardon politycy uważali inaczej.
Nie jest tajemnicą dla nikogo, że moje poglądy polityczne i system wartości wiążą się z Prawem i Sprawiedliwością. Ale nie jest to miłość ślepa, okresu zauroczenia też nie było. Po prostu uważałem i nadal uważam, że PIS jest najbardziej propaństwową partią i może zrobić najwięcej pozytywnych rzeczy. Dla Polski i Polaków.
Na poziomie pryncypiów nie mam do PIS większych zastrzeżeń. Natomiast realizacja planów, pomysłów, zapowiedzi i obietnic to całkiem inna historia. Nie wystarczy czegoś chcieć, trzeba jeszcze umieć to zrobić. A żeby coś zrobić to najpierw trzeba się przygotować: przemyśleć nie tylko zamierzenia i cele, ale również sposób realizacji.
Reforma wymiaru sprawiedliwości właśnie ukazała bezradność pomysłodawców i/lub realizatorów. Abstrahuję tutaj od strony merytorycznej tego przedsięwzięcia - nie jestem prawnikiem i znawcą systemów sądowniczych. Ale każda taka działalność "modernizacyjna" da się ująć w karby zarządzania projektami (przedsięwzięciami). To stosunkowo młoda dziedzina zarządzania, jej fundamenty zaczęły się kształtować pod koniec lat 80-tych ubiegłego stulecia. Ale i ta dziedzina zdążyła już obrosnąć w dobre praktyki a także w przysłowia. Często je wykorzystywałem prowadząc - jeszcze w ubiegłym wieku - szkolenia dla tzw. PM-ów: Project Manager-ów. Dwa takie powiedzenia - których najwyraźniej twórcy reformy sądownictwa nie byli świadomi - muszę przytoczyć:
“Running fast does not take place of thinking for yourself. You must take time to smell the roses. For your work, you must take time to understand the consequences of your actions.”
“Wrong decisions made early can be recovered from. Right decisions made late cannot correct them.”
Czasami lepiej zrobić coś z opóźnieniem niż zbyt wcześnie; przysłowie mówi: "co nagle to po diable". Lepiej mniej zapowiadać niż potem się tłumaczyć z porażek. Reforma wymiaru sprawiedliwości ma dla mnie - niestety - wymiar klęski. Nie wiem, czy można było zrobić to gorzej. Paradoksalnie, weta prezydenta uchroniły rząd przed jeszcze większą kompromitacją.
Tak to jest, gdy "twórcy" reformy i jej realizatorzy nie są w stanie (lub nie mają ochoty) przewidzieć skutków swoich decyzji i działań. To samo mieliśmy w przypadku zmian ustawy o IPN. Jakoś tak się składa, że w obu przypadkach tropy prowadzą do Ministerstwa Sprawiedliwości...
Cóż, nawet te nieudane projekty mają swój cykl życia. Złośliwi twierdzą, że cykl życia projektów, które nie przyniosły sukcesu składa się z następujących faz:
1 Faza euforii
2 Faza otrzeźwienia
3 Poszukiwanie winnego
4 Ukaranie niewinnego
5 Nagradzanie niezaangażowanych
Mam wrażenie, że Prawo i Sprawiedliwość (Zjednoczona Prawica) znalazło się właśnie w fazie otrzeźwienia.Teraz można się spodziewać fazy zwalania winy na kogo się da i na co się da. Szkoda, bo drugiej takiej szansy na doprowadzenie wymiaru sprawiedliwości do porządku może nie być. Obym się mylił.
Jako podsumowanie ...
Pamiętają Państwo, że kiedyś uruchomiono portal internetowy o pięknej nazwie "SPRAWIEDLIWE SĄDY"?
A tak wygląda DZISIAJ owa witryna:
Niestety, dla mnie jest to jaskrawy symbol "sukcesu" reformy wymiaru sprawiedliwości.
Faktem jest, że PIS ma bardzo dużo osiągnięć "indywidualnych" (np. 500+) ale w polityce o ostatecznym sukcesie decydują porażki a nie zasługi.
Nie wiem, jak PIS sobie poradzi z tym problemem, a właściwie z tą KOMPROMITACJĄ. Obawiam się tylko, że nowych zwolenników PIS już nie przybędzie a i aktualni zaczną się wykruszać. Obawiam się, że politycy PIS będą mądrzy po szkodzie. Jak to w Polsce ...
