W swojej pracy pt. "Teoria względności - arcydzieło szarlatanów" W.I. Siekierin na początku napisał następująco:
"Teoria względności (TW) jest zbiorem błędnych opinii i ich matematycznych opisów, które A.Einstein w 1905 roku zapożyczył od takich wybitnych uczonych, jak J. Fitzgerald, A. Poincaré, G. Lorentz, J. J. Thomson oraz inni, i nie wspomniał o ich autorstwie. Ci badacze swoje błędne opinie wyrażali w trakcie badań i uzasadniania eterycznej koncepcji natury światła (promieniowania elektromagnetycznego).
Zapożyczone błędne opinie doprowadziły do powstania błędnej teorii. O ile na początku w momencie powstania teoria względności była tylko dyskusyjną hipotezą, to później, począwszy od 1919 roku, z wielu historyczno-politycznych powodów zaczęto ją nazywać teorią, a pozbawieni skrupułów politycy, naukowcy i inne publiczni działacze, zrobili z niej narzędzie celowego masowego oszustwa.
W moich poprzednich pracach, w tym także w książce „Teoria względności - mistyfikacja XX wieku”, poświęcono zbyt mało uwagi problemowi wykorzystania TW jako narzędzia oszustwa. Praca „Teoria względności - arcydzieło szarlatanów” wypełnia tę lukę, bo jest ona kontynuacją wymienionej książki."
Z pracami W.I. Siekierina (po rosyjsku) można zapoznać się na https://mydocx.ru/4-78439.html ("Teoria względności - arcydzieło szarlatanów") i na https://royallib.com/read/sekerin_vladimir/teoriya_otnositelnosti__mistifikatsiya_hh_veka.html#0 („Teoria względności - mistyfikacja XX wieku”).
