Krzyk dzikich gęsi

"Rozpoczyna się natarcie, które kod 8. Armii nazwał „Honker” – krzyk dzikich gęsi, kiedy
wracają do kraju. Czy dając nazwę natarciu nie myśleli Anglicy o żołnierzu, który spod
Koła Podbiegunowego, z pustyń irackich, syryjskich, libijskich – idzie do Kraju?"
Melchior Wańkowicz, "Monte Cassino"

"Szedł naprzód, gdy nie mogli najbardziej zajadli,
I wdzierał się na szczyty, z których inni spadli(...)"
Jan Lechoń, "Przypowieść"

W zasadzie nie "krzyk dzikich gęsi" - honk - lecz wabik imitujący krzyk dzikich gęsi... Nazwa okazała się prorocza. Ot, chichot Historii... Ale to szczegół, w gruncie rzeczy nieistotny. Istotne jest natomiast, że zdobycie Monte Cassino otwiarło drogę na Rzym. Istotne jest, że zdobyliśmy Monte Cassino, na którym wcześniej połamali sobie zęby Amerykanie, Francuzi, Brytyjczycy, Hindusi, Nowozelandczycy i inni. Istotne jest, że "sztandar swój biało-czerwony zatknęli na wzgórzu, wśród chmur". Wzgórzu, które próbowano zdobyć już od stycznia, tracąc przy tym - sumarycznie, we wszystkich czterech bitwach - 55 tysięcy zabitych i rannych, przy 20-tysięcznych stratach nieprzyjaciela.

I nawet, jeżeli później Union Jack zawisł obok Biało-Czerwonej... Jeżeli to zdjęcia z ceremonii zawieszenia brytyjskiej flagi obiegły świat, próbując zepchnąć w mroki niepamięci rzeczywistych zdobywców klasztoru... To trzeba mieć świadomość, że te wątpliwe moralnie czyny Sojusznika zadają kłam wszystkim tym, którzy polską victorię w Bitwie o Monte Cassino chcą uznać za nieważną, niepotrzebną, pyrrusowe zwycięstwo. Nie wykręca się takich numerów, by ogrzać się nikłym ogieńkiem chwały nieważnego zwycięstwa. Nie wtedy, gdy ma się pod dostatkiem innych - ważniejszych, większych, jak chcą je widzieć malkontenci - zwycięstw.

W Bitwie o Monte Cassino - nazywanej w zachodnich źródłach również Bitwą o Rzym - największej lądowej bitwie w Europie w czasie II Wojny Światowej, zginęło blisko tysiąc polskich żołnierzy, a trzy razy tyle zostało rannych. Dzięki Ich ofierze, 2 Korpus Polski gen. Andersa przerwał obronę Niemców na Linii Gustawa. Następujący po nim atak Brytyjczyków i wojsk kolonii francuskich zmusił Niemców do wycofania się z Linii Gustawa na drugą linię obrony, Linię Hitlera. Linia ta - również przy udziale 2 Korpusu - została przerwana tydzień po Bitwie o Monte Cassino, a dwa tygodnie po Bitwie wkroczono do Rzymu. Dla porównania, Monte Cassino broniło się blisko pięć miesięcy... Nie na darmo "przez wieki obrona Włoch przed najeźdźcami z południa koncentrowała się w przejściu na Rzym pod Monte Cassino" [Wikipedia].

Czy warto było..? Wielu spośród nas - w tym i blogerów Salonu24 - twierdzi, że nie, nucąc pod wirtualnym  nosem "czy widzisz ten rząd białych krzyży? To Polak z honorem brał ślub". Mówi się o "walce o honor", pejoratywnej w swej wymowie, bo zbyt często kojarzonej z "osiągnięciami" naszych piłkarzy. Ale to nie była walka "o honor", to była walka o Rzym, walka "za wolność naszą i waszą".

Polski Cmentarz Wojenny na Monte Cassino, ze swoimi 1072 grobami, robi ogromne wrażenie. Ale nie mniejsze wrażenie robi cmentarz Wspólnoty Brytyjskiej, gdzie miejsce wiecznego spoczynku znaleźli Brytyjczycy, Nowozelandczycy, Kanadyjczycy, Hindusi, Gurkhowie, Australijczycy, Południowoafrykańczycy. Razem około pięciu tysięcy grobów. Wrażenie robią cmentarze francuski i włoski. I amerykański pod Anzio. Nie przeszkadza to jednak naszym Aliantom sławić swoje poświęcenie w imię ich krajów, w imię Wolności... Wrażenie robi 7 tysięcy grobów na cmentarzu niemieckim w Rapido Valley. Nie zmienia to faktu, że w niemieckiej historiografii Bitwa o Monte Cassino stała się symbolem odwagi i hartu ducha niemieckiego żołnierza. I nie zastanawiają się, czy warto było...

A więc, czy warto..? Odpowiedział na to już dawno Żołnierz z wiersza Lechonia "Przypowieść", zadedykowanego gen. W. Andersowi.
"„Czy warto…?” Odpowiedział: „Ach! śmieszne pytanie!”"