W końcu sierpnia 1996 r. organizowałem Zespół Zadaniowy AWS Ds. Polityki Obronnej. Przygotowaliśmy program i następnie jako sekretarz stanu I zastępca MON dążyłem do jego wdrożenia. Udało się wpisać do umowy koalicyjnej przyszłego rządu AWS-UW reformę armii w tym budowę wojsk OT.
Umowa koalicyjna AWS-UW 1997
(…)
10. Zagwarantowanie bezpieczeństwa Polski poprzez jak najszybsze uzyskanie członkostwa w Pakcie Północnoatlantyckim oraz reformę armii, a także umocnienie międzynarodowej pozycji politycznej i ekonomicznej kraju także poprzez przygotowanie i skuteczne przeprowadzenie negocjacji w sprawie przyjęcia Polski do Unii Europejskiej.
* Reforma wojska, w tym budowa sił obrony terytorialnej RP.
(…)
......................................................................
Pisałem w grudniu 2001 r. - byłem w trudnej sytuacji ścigany przez prokuraturę i służby tajne jako podejrzany o korupcję:
„Mamy za sobą okres rządów AWS, formacji do której należałem. Myślę o minionym okresie z goryczą i smutkiem. Mimo programu opracowanego przez Zespół ds. Polityki Obronnej i włączenia go do programu wyborczego AWS nasze postulaty programowe w zakresie obronności nie znalazły uznania w oczach premiera rządu AWS-UW Jerzego Buzka i popierającego politykę premiera przewodniczącego „Solidarności” Mariana Krzaklewskiego. Ministrami obrony zostali politycy, którzy nie rozumieli programu obronnego AWS i nie chcieli go realizować (Onyszkiewicz, Komorowski). Moje usiłowania wprowadzenia programu w życie napotkało na opór, na niechęć i wrogość. Myślę, że takie też w istocie były powody ataku na mnie i usuniecie mnie ze stanowiska sekretarza stanu w MON odpowiadającego za techniczną modernizację armii.
W latach 1997-2001 została zmarnowana szansa zbudowania nowoczesnej armii i sprawnego systemu obrony państwa. Miejmy nadzieję, że nie była to jedyna okazja, aby stworzyć system obrony kraju, który zapewni Polsce bezpieczeństwo.”
............................................................
Oto fragment z opracowanego przez mój zespół programu:
„ (…) Do głównych środków obrony gwarantujących Polsce bezpieczeństwo należą:
1. Duch i wola obrony społeczeństwa polskiego. Powszechne, obronne przygotowanie w zakresie walki zbrojnej i szeroko rozumianej obrony cywilnej.
2. Siły zbrojne, składające się z dwóch komponentów:
wojsk operacyjnych – mobilnej siły uderzeniowej;
wojsk obrony terytorialnej – masowej siły obronnej, będącej formą organizacji wojskowej społeczeństwa.
3. Wiarygodna strategia obronna – przygotowanie, powszechnej obrony narodowej o charakterze działań obronno-zaczepnych. Zespalająca manewrowo-uderzeniowe działania wojsk operacyjnych z działaniami w masowej skali obrony terytorialnej oraz przygotowanego i obronnie zorganizowanego społeczeństwa, w formie działań regularnych i nieregularnych, połączonych z powszechnym oporem niezbrojnym.
4. Działania nieregularne w masowej skali, jako podstawowa forma walki wojsk obrony terytorialnej z przeważającymi siłami agresora, polegająca na unikaniu czołowego, frontalnego starcia z silniejszym przeciwnikiem oraz atakowaniu z zaskoczenia, przy maksymalnym wykorzystaniu walorów obronnych terenu, słabych elementów w ugrupowania wojsk przeciwnika, w jego infrastrukturze wojskowej – logistyce, komunikacji, dowodzeniu itd.
5. Wykorzystanie walorów obronnych oraz przygotowanie obronne terytorium realizowane w ramach Operacyjnego Przygotowania Obszaru Kraju (OPOK) do obrony.
6. Pomoc innych państw – często określonej postanowieniami sojuszniczymi, dwu – lub wielostronnymi, w formie wsparcia politycznego i społecznego, restrykcji wobec agresora oraz dostaw uzbrojenia i środków zaopatrzenia, a także ograniczonych działań zbrojnych. (…)”
Całość programu można przeczytać http://szeremietiew.pl/zespol-zadaniowy-aws-ds-polityki-obronnej/
