Mewy
Siedziały na falochronach ociosanych wodą
Wpatrzone w widnokrąg liliowy
Pachniała bryza, rubin ku brzegom niosła
Czy czekały na czyjeś powroty
Mewy – skrzydlaci strażnicy rybaków
Czasem kuter przepłynął w poświacie księżyca
Zrywały się do lotu mgielnym obłokiem
Czyhając na łeb dorsza
Albo tańczyły krzesanego nad głową turysty
Wyrywając chleb z cudzych pazurów
Mewy – skrzydlaci strażnicy morza
Gdy luty pachniał przedwiośniem
Przed moim oknem białe ptaki ósemki kręciły
I odfrunęły, tak jak się pojawiły
Skąd one były, skąd
A może to alki, głuptaki ósemki kręciły
Mewy – strażnicy ławic nie migrują w ląd
