Gapie

Każda szanująca się i nie szanująca się przedwojenna kamienica, każde blokowisko posiada własną siec informacyjną szybszą, sprawniejszą, bardziej wiarygodną i skrupulatniejszą niż PAP czy inny Reuters. Chcesz czy nie chcesz dowiadujesz się, że młoda kobieta spod siódemki popełniła samobójstwo wkładając głowę do piecyka gazowego i osierociła dwójkę dzieci. Nie chcesz słuchac dalej, ale dowiadujesz się, że przyczyną był zawód miłosny i zdrada wiarołomnego kochanka.

Wiesz, że dziecko samotnej panny to owoc związku z sowieckim oficerem.

A gdy facet z frontu poszedł do szpitala na operację wyrostka, żona pospiesznie przepisała cały jego majatek na swojego syna. Facet wrócił do nieswojego już mieszkania.

Kto kogo zdradza, który mąż bije żonę, które małżeństwo nie trzeźwieje z piątku na niedzielę i w którym mieszknaniu wynajętym z drugiej ręki jest dom schadzek (gdybyś dziwił się skąd ten ruch w bramie w godzinach wieczornych i tyle młodych dziewcząt pachnących tanimi perfumami wystaje z papierosem przed klatką schodową).

Miejsce wypadku na ulicy otoczone jest wianuszkiem ciekawskich, gdy przyłączasz się zostaniesz updatowany i możesz śledzic wydarzenia na bieżąco z pełną wiedzą.

Ciekawośc to stan naturalny człowieka, motor wynalazków i postępu ludzkości. Gdyby nie przyrodzona ciekawośc nie wiedzielibyśmy nic o naturze światła, elektryczności, przyczynach zmian pogody, wędrówkach ptaków jesienią, nie poznalibyśmy obcych kontynentów i nie jadalibyśmy sushi.

Ciekawośc to stan naturalny ludzkiego życia, gdy tracimy apetyt, smak i zainteresowanie przychodzi nam czas umierac.

Dla zaspokojenia naszej żądzy wiedzy powstała prasa, szczególnie ta wyspecjalizowana w podawaniu wiadomości trywialnych z życia prywatnego celebrities. To nic, że niby zdajemy sobie sprawę, że pikantne informacje o romansach, konfliktach, awanturach, że te wszystkie reportaże i plotki to starannie ukartowane wstawki promujące nowy film czy serial telewizyjny tracący na popularności.

Czytamy z wypiekami na policzkach cudze listy i pamiętniki, chansons de gesteopiewające czyny wielkich postaci, podążamy za Benvenuto Cellinim do jego warsztatu odlewniczego i spelunek i ciemnych zaułków Florencji opisanych w Żywocie własnym, nie wystarcza nam samo dzieło MIchała Anioła więc sięgamy po intymne szczegóły życiorysu do książeczki Ascanio Condiviego, przedzieramy się przez makaronizmy Paska, biografie, autobiografie, pseudobiografie, dzienniki intymne i publiczne, wspomnienia aż po pitavale i kroniki kryminalne.

W późnych godzinach wieczornych niektóre z kanałów telewizyjnych zaspokajają naszą potrzebę wiedzy o tym jak to robią inni amatorskimi nagraniami wideo,

Ciekawośc jest też obowiązkiem obywatelskim, należy patrzec władzy na ręce, powinniśmy wiedziec, kogo wybieramy na publiczne stanowisko, czy są to osoby o przejrzystych i nienagannych życiorysach - lepszych od naszych własnych.

Ale zamykamy drzwi do naszych prywatnych domów przed wściubiającymi nosy ciekawskimi sąsiadkami, nie wywlekamy na widok publiczny naszych intymnych spraw, nie wtajemniczamy osób postronnych w szczegóły naszego własnego pożycia rodzinnego.

Na straży naszej prywatności stoją przepisy prawa. Granice naszej ciekawości są zakreślone konwenansem i dobrym obyczajem, do niektórych spraw nie mamy dostępu. Jakbyśmy się nie fascynowali ludzkim nieszczęściem, tragediami, okrucieństwem, patologią, gdzie by nie pędził nas stadny instynkt gapiostwa natrafiamy na zmowę milczenia i niechęc do ujawniania szczegółów.

Od wczoraj S24 w licznych rozedrganych ciekawstwem wpisach domaga się ujawnienia wszystkiego o przypadku nieszczęsnego niedoszłego samobójcy, węszy spisek, co bardziej rozjuszeni blogerzy odgrażają się, że zaprzestaną czytac tytuły prasowe nie dośc zaspokajające ich zwyrodniała żądzę wiedzy. Wietrzą spisek, domagają się bez mała umieszczenia webcamów w domu nieszczęśnika i całodobowych transmisji ze szpitala. Prawda jest przed nimi ukrywana, krzyczą.

Możemy to nazwac spiskiem - w spisku uczestniczą massmedia i politycy. Chwała spiskowcom, chwała ich ostrożności w traktowaniu ludzkiej tragedii. Charakteru tej tragedii nie zamierzam komentowac, nie zamierzam niczego dociekac, zbyt dużo już na ten temat głupich i podłych komentarzy blogerzy S24 napisali.

Niech będzie cisza.